Vandenbroucke speelt politieke spelletjes op de kap van kinderen met autisme

Het Vlaams Belang vindt het uitermate ergerlijk dat politieke spelletjes van de meerderheidspartijen de aanpassing van een wet voor de terugbetaling van logopedie voor mensen met een verstandelijke handicap tegenhouden. “Door hun manoeuvreren, en dat van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) in het bijzonder, blijven deze mensen in de kou staan”, zegt Kamerlid Dominiek Sneppe.

Al bijna dertig jaar, sinds 1996, worden een-op-eensessies van kinderen met autisme, een IQ onder de 86 of een taalontwikkelingsstoornis bij de logopedist niet terugbetaald. “Vijf jaar geleden werd een wet gestemd om dit euvel te verhelpen, maar die zit sindsdien in de koelkast”, aldus Sneppe. “Het was nog wachten op een studie van het Kenniscentrum voor Gezondheidszorg (KCE), maar door het talmen van Vandenbroucke is die er nooit gekomen.”

“Het was andermaal ‘luister naar onze woorden, kijk niet naar onze daden’ bij de meerderheid”

“Gisteren kon in de plenaire vergadering van de Kamer aan die schrijnende toestand verholpen worden door een amendement van Kamerlid Catherine Fonck (Les Engagés) te steunen”, gaat Sneppe verder. “Op zich was dat heel logisch geweest, daar alle Kamerleden voor een terugbetaling te vinden zijn. Maar een amendement van een oppositielid steunen bleek voor de meerderheid een brug te ver, en men begon zich in allerlei bochten te wringen.” Zo kwam de MR nog met een nog in te dienen voorstel op de proppen, dat voor de verkiezingen niet meer kan worden geagendeerd. En zo stelde Vandenbroucke voor binnen zes weken een nota voor te leggen. “En op die manier stuurde de minister de Kamer weer eens met een kluitje in het riet. Binnen zes weken is het einde van de legislatuur zodanig dichtbij dat er uiteindelijk weer niets zal gebeuren voor mensen die tot de meest kwetsbaren in onze samenleving behoren.”

Uiteindelijk werd het amendement weggestemd, meerderheid tegen minderheid. “Ook de cd&v, die luid toeterde over al die ouders die al dertig jaar in de steek worden gelaten door een onrechtvaardige wetgeving, stemde tegen”, merkt Sneppe tot slot op. “Het was dus andermaal ‘luister naar onze woorden, kijk niet naar onze daden’ bij de meerderheid. Zelfs wanneer het om kinderen met autisme ging.”