Overheid moet ontvet worden
Eén op drie nieuw gecreëerde jobs afgelopen legislatuur was een overheidsjob. Momenteel werken er 1,6 miljoen mensen voor de Belgische overheid, waar dat er in 1990 1 miljoen waren. “In het licht van een exploderende overheidsschuld, nagenoeg de hoogste overheidsuitgaven van de EU en een gebrek aan economische groei, is dit allesbehalve reden tot juichen”, reageert Kamerlid Hans Verreyt (Vlaams Belang). “Nogmaals worden de regionale verschillen en nood aan een arbeidsmarkthervorming blootgelegd. De overheid leeft boven haar stand, ten koste van onze arbeidsmarkt.”
Van 1 januari 2020 tot 1 januari 2024 kwamen er netto 232.000 jobs bij. Zo berekenden werkgeversorganisaties VOKA (Vlaams netwerk van ondernemingen) en VBO (Verbond van Belgische Ondernemingen) op basis van voorlopige cijfers die de Nationale Bank ter beschikking stelde. Een belangrijke kanttekening die gemaakt dient te worden bij deze zelf-lauwering van Vivaldi: één gecreëerde job op de drie blijkt er eentje bij de overheid te zijn. In absolute cijfers gaat het om 75.800 bijkomende ambtenarenjobs. Bovendien zijn er ook grote verschillen per regio. In Vlaanderen werkt minder dan 25 procent van de werkenden als ambtenaar, terwijl in Wallonië meer dan 33% van de werkende bevolking in overheidsdienst is. In Brussel werkt bijna 27 procent van de mensen voor de overheid.
“De overheid dient te focussen op haar kerntaken en de bedrijven niet te beknotten in hun ontplooiing”
Bart Van Creaynest, hoofdeconoom van VOKA, wijst er in Het Laatste Nieuws op dat het aantal nieuwe jobs in vergelijking met onze buurlanden allesbehalve spectaculair is. Momenteel werken er 1,6 miljoen mensen voor de Belgische overheid, waar dat er in 1990 1 miljoen waren. Een aanzienlijke groei van de overheid, zodus. “De overheid moet ontvet worden. Het aantal jobs in de publieke sector mag niet ten koste gaan van de privésector, waar we met nijpende tekorten kampen”, aldus Verreyt. “De overheid dient te focussen op haar kerntaken en de bedrijven niet te beknotten in hun ontplooiing.”
“Een arbeidsmarkthervorming is er deze legislatuur niet gekomen, omwille van de regionale tegenstellingen. Deze bevoegdheid dient geregionaliseerd te worden, zowel in het belang van onze werkende mensen als een financieel gezonde Vlaamse overheid”, concludeert Verreyt. “De minimumlonen moeten omhoog, de lasten op arbeid moeten omlaag, het pensioensysteem dient eerlijk en leefbaar te worden en het sociaal overleg dient constructief plaats te vinden. In België kan dat niet, in Vlaanderen is het allemaal mogelijk.”
