Lijst van veilige landen: regering is ambitieloos of verlamd door interne tegenstellingen

Elk jaar moet de minsterraad de lijst van veilige landen vaststellen, na advies van het  (CGVS). Zulke lijst bepaalt de landen die, voor wat asielzoekers betreft, als ‘veilig’ kunnen worden omschreven, wat m.a.w. betekent dat zij daar in principe geen risico op politieke vervolging lopen. Asielaanvragen van onderdanen uit dergelijke landen worden dan ook via een versnelde procedure afgehandeld, wat veel tijd en geld spaart.

Uit het antwoord van staatssecretaris voor Asiel- en Migratie Francken op een vraag van Barbara Pas, was de regering eind 2017 van oordeel dat 15 landen in aanmerking komen om op deze lijst van veilige landen te worden gezet, waaronder landen als Marokko, Tunesië en Algerije. Het CGVS was evenwel van oordeel dat slechts 8 van deze 15 landen daarvoor voldeden en de regering heeft zich daar bij neergelegd.

Barbara Pas: “Dat de regering landen, die ze zelf nochtans als veilig beschouwt, maar waarvoor geen positief advies van het CGVS volgt, toch niet op de lijst van veilige landen zet, toont aan dat ze op dit vlak totaal ambitieloos is, ofwel dat ze hierover verlamd is door interne tegenstellingen. Want de regering kan het advies van het CGVS perfect naast zich neerleggen. Dat geldt des te meer omdat elk van deze 15 landen door andere landen van de EU wél op hun lijst van veilige landen zijn geplaatst. Waarom zou dat dan in België niet mogen of niet kunnen? Deze gang van zaken is dan ook tekenend voor het asiel- en migratiebeleid van de Belgische regering. In tegenstelling tot wat sommigen willen doen geloven, is dit helemaal niet streng, maar is veeleer het tegendeel waar.”