“Vlaanderen moet eigen weg inslaan om krapte arbeidsmarkt op te lossen”
Het Vlaams Belang steunt minister van Werk Hilde Crevits (CD&V) om maximaal bevoegdheden op te eisen zodat Vlaanderen de arbeidskrapte kan verlichten. De roodgloeiende arbeidsmarkt in Vlaanderen dreigt immers voor meer inflatie te zorgen - het Vlaams Belang klopte hier al eind vorige maand voor op tafel, want de arbeidsnoden zijn fel verschillend met die van Wallonië. “In Vlaanderen zijn er kandidaten te kort, terwijl in Wallonië er net jobs te kort zijn”, zegt Vlaams Parlementslid Ilse Malfroot (Vlaams Belang). “Een verschillende aanpak dringt zich dan ook op. Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) geeft dan wel lippendienst rond deze verzuchtingen, maar moet nu concrete en moedige stappen ondernemen.”
Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) zei vandaag dat de federale regering werk moet maken van een asymmetrisch arbeidsmarktbeleid. “Maar wachten op de toestemming van de PS en federaal minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) zal niks opleveren”, vertelt Malfroot. Vanaf 2024 zou het hele arbeidsmarktbeleid in Vlaamse handen komen. “Maar we kunnen niet wachten tot dan - we moeten nu al onze slag slaan.”
“Vlaanderen rendeert, Wallonië vegeteert”
Volgens het Vlaams Belang is het al een hele poos zonneklaar dat het arbeidsmarktbeleid volledig op Vlaams niveau moet komen om een efficiënt beleid te kunnen voeren. In theorie is dit al een deelstatelijke bevoegdheid, maar tal van zaken vergen federale toestemming. “We moeten de bevoegdheden dan ook exclusief en onvoorwaardelijk in handen krijgen”, reageert Malfroot. “De minister-president kan hierbij langs federale weg passeren als het kan, maar zelf stappen ondernemen als het moet. Met CD&V en Open Vld heeft hij Vlaamse coalitiepartners die ook federaal aan de knoppen zitten: zij moeten kleur bekennen en Jambon moet dus hefbomen inzetten. Hilde Crevits liet al weten waar ze staat.”
Het Vlaams Belang wil ten gronde de arbeidskrapte aanpakken via het aanbieden van opleidingen en heroriëntatie, maar ook door de lasten op arbeid te verlichten - door de belastingvrije som op te trekken van 9.000 naar 11.500 euro, door de tweede belastingschijf van 40% naar 30% te brengen en door de werkloosheid te beperken in de tijd met een maximum van drie jaar - met uitzondering van 50+’ers. “Werken moet terug lonend worden”, argumenteert Malfroot. “Ook moeten we niet langer 50+’ers bij het huisvuil zetten, maar ze heroriënteren naar nuttig, maar minder (fysiek) veeleisend werk.”
