Van 2021 tot 2023 ging meer dan 20 miljoen euro naar leeflonen voor asielzoekers
Van 2021 tot 2023, onder de Vivaldi-regering, werd voor meer dan twintig miljoen euro aan leeflonen uitgekeerd aan asielzoekers. “20.315.305,14 euro, om precies te zijn”, zegt Kamerlid Ellen Samyn (Vlaams Belang), die de cijfers opvroeg bij minister van Armoedebestrijding en Sociale Integratie Karine Lalieux (PS). “Deze leeflonen kosten de belastingbetaler meer en meer, en we houden ons hart al vast voor de cijfers van 2024.”
Hoewel het uitgangspunt ‘bed-bad-brood’ zou moeten zijn, blijkt uit het antwoord van Lalieux dat vorig jaar 2.185 asielzoekers een leefloon kregen. “De kostprijs daarvan bedroeg in 2023 al 7.014.097,13 euro”, aldus Samyn. “Dat is 11 procent meer dan het jaar voordien.”
Als een van de redenen waarom zoveel asielzoekers een leefloon krijgen, haalt Kamerlid Francesca Van Belleghem (Vlaams Belang) de ‘code 207’ aan, die wordt gegeven aan hen die in een opvangplaats voor asielzoekers verblijven: “Indien Fedasil geen code 207 heeft toegekend aan de asielzoeker, of indien Fedasil de code 207 heeft gesupprimeerd, kan die asielzoeker aanspraak maken op maatschappelijke dienstverlening vanwege het OCMW, en dit gedurende de hele asielprocedure.” Het Kamerlid wijst erop dat de instroom van asielzoekers veel hoger is dan het aantal beschikbare opvangplaatsen, en dat asielzoekers, hierin geholpen door hun pro deo-advocaten, massaal juridische procedures opstarten om de ‘code 207 no show’ op te heffen, waardoor ze een recht op maatschappelijke dienstverlening, en dus leefloon, verkrijgen.
“Dit is een pijnlijk neveneffect van het laks migratiebeleid”
Uit het antwoord van staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v) op een vraag die Van Belleghem haar stelde, blijkt dat sinds 2021 zomaar eventjes 22.249 juridische procedures tegen Fedasil werden opgestart. “Per dag worden er dus 16 procedures opgestart door asielzoekers”, stelt Van Belleghem. “Veel van deze zaken strekken ertoe Fedasil te veroordelen, louter met het oog op het ontvangen van een leefloon. Dat verklaart dan ook deels het hoge bedrag aan leefloonuitgaven voor asielzoekers.”
“Het is een pijnlijk neveneffect van het laks migratiebeleid van de Moor en haar voorgangers, dat ze nu geteisterd wordt door asielzoekers die haar steeds vaker in gebreke stellen omdat ze niet kan voorzien in de nodige opvangplaatsen”, besluit Van Belleghem. “En de belastingbetaler heeft het de laatste jaren al meer dan 20 miljoen euro aan leeflonen gekost.”
