Taalwantoestanden in Brusselse ziekenhuizen verergeren nog
Vorig jaar werden dertien klachten ingediend bij het Vlaams Meldpunt Taalklachten omtrent taalwantoestanden in Brusselse ziekenhuizen, waarbij Vlamingen dus niet in hun eigen taal geholpen konden worden. “Dat is een forse stijging, in de periode 2015-2020 waren er zes klachten”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas. “Dit is uiteraard maar het topje van de ijsberg. Patiënten bevinden zich in een grote afhankelijkheidspositie en zijn daardoor niet gauw geneigd om klacht in te dienen.”
“Het taalprobleem in de Brusselse ziekenhuizen is complex”, aldus Pas. “De bij wet opgelegde taalverplichtingen variëren. Openbare ziekenhuizen zijn volledig onderworpen aan de taalwetgeving en moeten dus in beginsel over de hele lijn tweetalig zijn, ook wat het personeel betreft. Private ziekenhuizen daarentegen vallen als dusdanig niet onmiddellijk onder taalverplichtingen. Maar dat geldt dan weer wel voor de spoedgevallendiensten, die zo georganiseerd moeten worden dat patiënten er in de twee talen terecht moeten kunnen.”
“In de Brusselse ziekenhuizen worden taalverplichtingen op grote schaal met voeten getreden”
“De taalrechten van de Vlamingen worden in Brusselse ziekenhuizen al decennia zwaar geschonden”, vervolgt Pas, die over deze problematiek minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) zal ondervragen. “Op veel hulp hoeven ze ook niet te rekenen. Zowel in de federale als in de Brusselse regering ontbreekt het aan de wil om de taalproblematiek in de gezondheidszorg op de politieke agenda te zetten.”
“Maar ook de Vlaamse regering is in dit bedje ziek”, merkt Pas tot slot op. “Meer dan een meldpunt installeren heeft ze niet gedaan. “Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) zou gerust eens flink op tafel mogen kloppen maar laat na dit te doen. Dat mag ook niet verbazen, als federaal minister van Binnenlandse Zaken had hij beloofd het probleem te regelen en daar is niets van in huis gekomen.”
