Stijgende werkzaamheidsgraad enkel aan Vlaanderen te danken
Het Vlaams Belang vindt het ongehoord dat minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) zichzelf op de borst klopt voor de stijgende werkzaamheidsgraad, terwijl hij daar op geen enkele manier aan heeft bijgedragen. “De cijfers tonen aan dat de stijging alleen aan Vlaanderen te danken is”, zegt Kamerlid Hans Verreyt.
Cijfers van het statistiekbureau Statbel geven aan dat de werkzaamheidsgraad in het laatste kwartaal van 2022 is gestegen tot 72,3 procent. Reden voor Dermagne om zich op de borst te kloppen. Maar de cijfers maken ontegensprekelijk duidelijk dat de stijging enkel de verdienste is van Vlaanderen en niets te maken heeft met het federale beleid. In Vlaanderen steeg het aantal werkenden namelijk naar 77,2 procent. In Wallonië en Brussel daalde het aantal werkenden in het vierde kwartaal zelfs opnieuw. “Vlamingen werken hard en Walen genieten liever van het leven, zoals PS-voorzitter Paul Magnette het zeer terecht stelde”, zegt Verreyt met een knipoog.
“Door de fundamentele verschillen in visie tussen Vlamingen en Franstaligen is geen enkele hervorming mogelijk”
De arbeidsdeal van Dermagne werd door vriend en vijand afgedaan als een mager beestje. België doet het als geheel ook nog steeds slechter dan het Europees gemiddelde. De werkzaamheidsgraad bedraagt in de Europese Unie gemiddeld 74,9 procent. “De arbeidsdeal van Dermagne zal hier niks aan veranderen”, aldus het Kamerlid. “België is op en alle hervormingen worden geblokkeerd door de fundamentele verschillen in visie tussen Vlamingen en Franstaligen.”
“Mensen activeren om te gaan werken is totaal geen prioriteit aan de overkant van de taalgrens”, zegt Verreyt. “Het is dringend tijd voor een regionalisering van het volledige arbeidsmarktbeleid, want we verschillen fundamenteel van mening met onze zuiderburen. Terwijl de Vlaming smeekt om een activerend beleid voelt de PS de hete adem van de communisten van PVDA/PTB in de nek en weigert ze activerende maatregelen te nemen.” Het Vlaams Belang stelt drie concrete maatregelen voor om meer mensen aan het werk te krijgen: regionalisering van het arbeidsmarktbeleid, activering van inactieven die kunnen werken en het vergroten van het verschil tussen werken en niet werken.
