“PS gebruikt armoedebestrijding voor politieke zelfbediening”
Het Vlaams Belang is er niet over te spreken over de wijze waarop extra federale steun voor crisisopvang verdeeld werd over verschillende OCMW’s. “Vlaanderen kreeg van de 1,25 miljoen euro extra steun amper 150.000 euro, en dat terwijl er 1,1 miljoen euro ging naar Franstalig België”, zegt federaal volksvertegenwoordiger Ellen Samyn (Vlaams Belang). “Voor minister van Armoedebestrijding Karine Lalieux (PS) zijn alle redenen goed om Vlaams geld naar Franstaling België weg te draineren.”
In het kader van de crisisopvang van daklozen had Lalieux in december al de vijf grote OCMW’s van dit land (Brussel, Luik, Charleroi, Antwerpen en Gent) elk een extra steun verleend van 100.000 euro. “Als Vlaams Belang hebben we daar uiteraard geen problemen mee. Je kan en mag de daklozen niet op straat zetten”, aldus Samyn. “Maar wat daarop volgde is werkelijk hallucinant.”
“Van de extra steun in de armoedebestrijding valt in Brussel niet veel te merken. Overal liggen er daklozen op straat te slapen”
Voor de periode van april tot juli 2021 heeft Lalieux aan diezelfde OCMW’s een extra steun van 1,25 miljoen euro toegekend voor de crisisopvang. De OCMW’s van Luik, Charleroi, Antwerpen en Gent kregen elk een aalmoes van 75.000 euro terwijl het OCMW van Brussel maar liefst 951.993 euro toegestopt kreeg. “Een verklaring hiervoor is eenvoudig te vinden: Karine Lalieux was voor ze minister van Armoedebestrijding werd voorzitter van het Brusselse OCMW. Dit is pure en platte politieke zelfbediening zoals we dat in een PS-staat kunnen verwachten”, vervolgt Samyn scherp. “Maar hoge ogen werpt ze alvast niet met haar beleid. Als aftredend schepen en OCMW-voorzitter van Brussel werd ze bij de laatste verkiezingen van 2019 zelfs niet herkozen.”
Het Vlaams Belang wil komaf maken met deze ongebreidelde diefstal van Vlaams geld. “Het is ontegensprekelijk zo dat er in Brussel meer daklozen zijn dan in de andere grote steden. Maar dat heeft de PS met haar ongebreidelde migratiepolitiek louter aan zichzelf te danken”, besluit Samyn. “Het is tijd om ook die rekening te presenteren aan de Franstaligen.”
