Bob De Brabandere & Ortwin Depoortere: “Er is geen probleem tussen jeugd en politie, maar een probleem tussen een bepaald soort crapuul en de rest van de samenleving”

Men kon er zijn klok op gelijk zetten: op oudejaarsnacht zouden ook dit jaar de hulpdiensten in Brussel hun handen vol hebben. En zo geschiedde: brandstichtingen, vandalisme en ook geweld waren opnieuw alomtegenwoordig. Senator Bob De Brabandere en commissievoorzitter Binnenlandse Zaken Ortwin Depoortere zien het met lede ogen aan: “Elk jaar hetzelfde: dezelfde daders, dezelfde politici die niet verder komen dan het geweld in het beste geval te veroordelen. Dat is geen onmacht meer, maar onwil. Er is geen “probleem tussen jeugd en politie”, zoals sommige linkse leugenaars beweren, maar een probleem tussen een bepaald soort crapuul en de rest van de samenleving. Tijd om dat te erkennen en er iets aan te doen!”

Intussen kent iedereen het riedeltje al: de klok heeft nog geen middernacht geslagen, of het tuig dat ook op wekelijkse basis mensen het leven zuur maakt, ziet op Oudejaarsnacht zijn kans om zich van zijn slechtste kant te laten zien. Brandstichtingen, vandalisme en grof geweld waren dan ook in de overgang van 2023 naar 2024 opnieuw een feit. Vooral in Brussel, maar ook in andere steden van ons land.

Om de zoveel tijd lijkt Brussel wel de set van de Hollywoodfilm ‘The Purge’: bepaalde criminele elementen voelen zich een nacht de koning te rijk en laten dat ook zien met brandstichtingen, vandalisme en grof geweld. Op Oudjaar is het altijd prijs, maar eigenlijk zien we dat ook andere dagen op kleinere schaal. Ze voelen zich oppermachtig omdat men inmiddels wel al weet dat de beleidspartijen in Brussel, maar ook op federaal niveau, in het beste geval niet verder komen dan een veroordeling van dit gedrag. Beleidsdaden worden er nooit aan gekoppeld. Dit is geen onmacht meer, maar onwil. En dat is niet toevallig: dag in dag uit kakelen heel wat Brusselse politici over een ingebeeld “probleem tussen jeugd en politie”.

Om de zoveel tijd steekt hetzelfde debat de kop op en dan horen we steeds dezelfde voorspelbare hartskreten uit de gesubsidieerde, multiculturele en linkse hoek: racisme, etnisch profileren en politiegeweld. Als er bij een interventie iets misloopt, wat natuurlijk altijd jammer is, draaien de beschuldigende blikken van dezelfde lieden altijd in dezelfde richting: die van de agenten. Dat er überhaupt een interventie nodig was, doet er dan blijkbaar niet meer toe.

In Gent werd dit fenomeen eind 2023 mooi geïllustreerd. Toen daar 15 stuks uitschot na een brutale overval door de politie werden opgepakt, gingen hun ouders verhaal halen… bij de politie. Partijen als Groen en de PVDA schaarden zich daarbij onmiddellijk aan de kant van de ouders. Geen kat die er aan twijfelt dat we ook in Brussel hetzelfde zouden zien. Met politici als Ahmed Laaouej, de gedoodverfde nieuwe PS minister-president van Brussel, is dat zelfs bijna een zekerheid. Met hem aan het roer loosde zijn partij niet alleen zijn laatste seculiere camouflage, maar zal de partij ook nog meer dan voorheen vervellen tot grote beschermheer van de relschoppers en vooral, hun ouders. Politici staan immers graag aan de kant van hun kiezers. In het geval van de PS zijn dat niet de politieagenten, maar in veel gevallen de familie van het tuig dat andere mensen dag in dag uit het leven zuur maakt in steeds meer Brusselse wijken.

Van daar komt ook dat uitgevonden fabeltje van “problemen tussen jeugd en politie”. Dat schept een makkelijk en eenvoudig kader om ordinaire criminele feiten vlotjes onder de politiek-correcte mat te vegen, al begint het onder die mat intussen aardig vol te liggen. De meeste mensen hebben namelijk al lang door dat er geen sprake is van een denkbeeldig “probleem tussen jeugd en politie” zoals sommige linkse leugenaars beweren, maar weten zeer goed dat er vooral een probleem is tussen een bepaald soort crapuul en de rest van de samenleving. Niet alleen op oudejaar, maar op elke dag van elke week van elke maand van het jaar. En dat is niet langer leefbaar voor de mensen het wel goed menen, van welke origine dan ook. Die mensen hebben geen énkel vertrouwen meer in de politiek en daardoor spijtig genoeg ook niet in de politieagenten die wel van goede wil zijn, om dit aan te pakken.

Dat erkennen is de eerste stap, de tweede stap is de problematische elementen vakkundig uit de samenleving verwijderen en zo het vertrouwen te herstellen. Daar is alleen politieke wil voor nodig. De politieke wil om onder meer het volgende te doen:

1. Het probleem publiek in benoemen en in kaart brengen. Probleemwijken in onze steden moeten publiek en zonder taboes geïdentificeerd en benoemd worden. Er moeten uitgebreide daderprofielen opgesteld worden, waarbij geen steen onaangeroerd mag blijven. Ook het benoemen van etniciteit mag hierbij geen taboe zijn. Ook deze daderprofielen moeten publiek gemaakt worden. De Brusselse overheid moet een stappenplan mét deadline communiceren naar de Brusselse burgers: hoe en tegen wanneer gaan ze deze wijken eindelijk opkuisen?
2. Het vertrouwen in de politie herstellen. Politici moeten de politie niet ondermijnen, maar net steunen als ze in moeilijke wijken hun taak uitoefenen. Politiewerk moeten leiden tot echte straffen. Er moet bij justitie dan ook eindelijk werk gemaakt worden van een lik-op-stukbeleid en snelrecht. Dat kost zeker geld en inspanning, maar op langere termijn staat er geen bedrag op de schade die het non-beleid dat we nu kennen met zich zal meebrengen. Veel van de relschoppers die op Oudejaar Brussel en andere steden onveilig maakten, hadden allicht al voor andere feiten moeten vastzitten. Oudejaarsrellen kunnen voorkomen worden, mits er ook op de andere dagen van het jaar een lik-op-stukbeleid gevoerd wordt.
3. Als het dan toch zo ver komt, dienen relschoppers op het moment zelf ook écht aangepakt te worden. Dat wil zeggen dat de politie tijdens het handhaven van de openbare orde op kritieke momenten als oudejaarsnacht maximaal gebruik moet kunnen maken van hun monopolie op geweld. Aangebrachte schade moet bijkomend onmiddellijk vergoed worden. Wie schade heeft aangebracht aan privézaken of publiek meubilair, moet opdraaien voor de kosten, ook voor het opkuisen van de straten. In het geval van minderjarige daders, moeten er verhaal gehaald worden bij de ouders. Meerderjarige daders die geen geld hebben, worden minstens gestraft met werkstraffen. Elke medewerking aan aanvallen op hulpverleners gelden automatisch als verzwarende omstandigheden bij de strafbepaling.

Dit zijn slechts enkele van de te ondernemen stappen. Laat het duidelijk zijn: de steeds escalerende onveiligheid en rellen waar we élk jaar met onder meer nieuwjaarsnacht getuige van zijn, zijn geen wetmatigheid die we zomaar moeten ondergaan. Veiligheid is een basisrecht in een democratische rechtstaat en een kerntaak van de overheid. Zonder veiligheid kunnen burgers niet ongestoord van andere fundamentele rechten en vrijheden genieten. Niet alleen op oudejaarsnacht, maar op élke nacht van het jaar.