Personeel Brusselse OCMW’s wordt aan haar lot overgelaten

Deze woensdag vonden er opnieuw hoorzittingen plaats in de Kamercommissie Sociale Zaken over de wanpraktijken bij het OCMW in Anderlecht.  Daaruit bleek overduidelijk dat het personeel van de Brusselse OCMW’s door hun politieke oversten schromelijk in de steek worden gelaten. “Er moet voor klokkenluiders binnen de Brusselse OCMW’s dringend een systeem van bescherming worden opgezet”, zeggen Vlaams Belang-Kamerleden Ellen Samyn en Kurt Moons.

Uit de getuigenis van mevrouw Marjolijn Dewilde, onderzoeker lokaal sociaal beleid bij de KU Leuven, blijkt dat de meerderheid van de OCMW’s in België te kampen heeft met dezelfde problemen: een stijgend aantal cliënten en een tekort aan personeel, waardoor de weinige maatschappelijke werkers overbevraagd zijn. “Maar wat bij het OCMW in Anderlecht aan het licht kwam door de Pano-reportage, is uitzonderlijk”, stelt Samyn vast. “Niettegenstaande de politieke verantwoordelijken op de hoogte waren van de wantoestanden bij het OCMW in Anderlecht, werd niets ondernomen om hieraan te verhelpen.”  Meer en meer blijkt dat gedurende jaren wanbeheer en cliëntelisme bij het OCMW in Anderlecht hoogtij vierden, en ronduit werden gedoogd door het lokale, Brussels gewestelijke én federale niveau.

“Bescherming voor klokkenluiders is dringend nodig”

Ook de vakbondsafgevaardigden die vandaag in de Kamercommissie getuigden, spraken over de (politieke) druk op de maatschappelijk assistenten, en over de toenemende vormen van agressie ten aanzien van OCMW-personeel. “Het is duidelijk: bij het kabinet Maron was er ‘weinig zin en motivatie’ om het personeel te beschermen of naar hun grieven te luisteren”, zegt Samyn. Op geen enkel overleg werden problemen met betrekking tot het OCMW van Anderlecht en de problemen waar het personeel mee te kampen heeft, binnen het comité C van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest aangekaart door de secretaris-generaal van het Anderlechtse OCMW.

Meer nog: op de vraag of er voor klokkenluiders binnen de structuren een systeem van bescherming bestaat, wanneer ze wantoestanden willen aankaarten, was het antwoord luid en duidelijk negatief.  “Onaanvaardbaar”, zegt ook Moons. “Zeker gezien de moeilijke omstandigheden waar maatschappelijk assistenten in moeten functioneren, is het dringend nodig dat voor klokkenluiders een systeem van bescherming op poten wordt gezet.”