Peperdure huurcontracten voor asielopvang zijn slechts topje van de ijsberg
De federale regering moet voor de asielopvang steeds duurdere huurcontracten afsluiten op de privémarkt. “voor 2024 spreken we al van meer dan 20 miljoen euro belastinggeld”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas. “Een gevolg van het wanbeleid. En zolang men verder blijft nalaten de in- en de uitstroom ernstig aan te pakken, zal die kostprijs enkel nog stijgen.”
Omdat een recordcapaciteit van 35.600 bedden niet volstaat, gaat staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) voortdurend op zoek naar nieuwe opvangplaatsen. “Een zoektocht die steeds wanhopiger wordt en die leidt naar voormalige hotels en woonzorgcentra. Eerder klopte de Moor ook al aan bij jeugddomeinen en zelfs ziekenhuizen”, herinnert Pas zich. “En nu wordt dus de private huurmarkt uitgekamd. Een heel dure grap, want gelet op haar zwakke onderhandelingspositie, is ze genoodzaakt wurgcontracten te aanvaarden. Dure en langlopende huurcontracten.”
“Vivaldi wil tot de verkiezingen het probleem onder de mat vegen”
Volgens een berekening die Het Laatste Nieuws maakte, loopt de totale kostprijs van de 28 huurcontracten in 2024 op tot 20,4 miljoen euro. “En dat zijn enkel nog maar de huisvestingskosten”, aldus Pas. “De federale regering stelt nu al het probleem pas tegen eind juni te willen aanpakken… Kwestie van het tot de verkiezingen netjes onder de mat te vegen en verborgen te houden.”
“Het is wraakroepend”, vult Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken aan. “Onze eigen ouderen kunnen amper nog hun woonzorgcentra-facturen betalen, en intussen smijt Nicole de Moor hotelkamers en luxueuze seniorenresidenties naar haar zelfgemaakt asielprobleem. Vroeger was ‘Hotel Belgica’ een metafoor voor het opengrenzenbeleid van de Belgische regering. Onder de Moor is dit nu ook letterlijk te nemen. Praktisch elk maand huurt ze een nieuw hotel af, en dit aan woekerprijzen.”
Uit de begrotingsdocumenten van 2024 bleek duidelijk dat ook dit jaar de asielfactuur opnieuw zal stijgen en de grens van één miljard euro vlotjes overschrijden. “Een factuur die goed aangeeft hoezeer het asielbeleid in dit land faalt”, besluit Pas. “En voor een zeer groot deel weggesmeten geld, want het grootste deel van de asielzoekers (57 procent), waarvoor de Moor nu dure huurcontracten afsluit, hebben niet eens recht op asiel.”
