Minder parlementsleden: “Geen woorden maar daden”

Het Vlaams Belang wil dat er na de 11 juli-toespraak van Vlaams Parlement-voorzitster Liesbeth Homans (N-VA) ook een keertje daden volgen. “We zijn het met haar eens dat een vermindering van het aantal parlementsleden, en niet enkel in het Vlaams Parlement, geen taboe mag zijn”, zegt fractievoorzitter in het Vlaams Parlement Chris Janssens (Vlaams Belang). “Maar dat mag niet bij woorden blijven. Het idee stond tenslotte ook al in de informateursnota van N-VA-voorzitter Bart De Wever, maar het belandde uiteindelijk niet in het Vlaamse regeerakkoord.”
 
Volgens Homans heeft de coronacrisis de ‘zwakheden en beperkingen’ van de Belgische staatsstructuur blootgelegd en moet er nagedacht worden over ‘een vereenvoudigde en logische staatsstructuur’ en, in afwachting daarvan, over interne hervormingen zoals het verminderen van het aantal politieke mandaten. “Die zwakheden en beperkingen waren lang voor de coronacrisis ook al heel duidelijk”, aldus Janssens. “Dit land telt, naast zeven regeringen, niet minder dan acht parlementen, samen goed voor 473 parlementsleden. En deze overdaad aan mandatarissen, ook op Vlaams niveau, gaat niet eens gepaard met een behoorlijk bestuur.”
 
Het Vlaams Belang vreest echter dat de woorden van Homans over de vermindering van het aantal parlementsleden weer de schuif in gaan, tot de volgende Vlaamse feestdag of die erna. “Op dat vlak hebben de 11 juli-toespraken van de N-VA me al vaker doen denken aan de woorden van een 18de-eeuwse hekeldichter”, vervolgt Janssens. “Die man beschreef de eindeloze en vooral zinloze woordenkramerij van het parlement van de Republiek der Verenigde Nederlanden met de bekend geworden uitdrukking ‘ze dronken een glas, plasten een plas en alles bleef zoals het was’.”
 
“Anders dan de N-VA hebben wij ons huiswerk reeds gemaakt en heeft het Vlaams Belang wel al nagedacht over die ‘vereenvoudigde en logische staatsstructuur’, waarover Homans het had”, besluit Janssens. “Er moet definitief komaf worden gemaakt met de onontwarbaar ingewikkelde staatsstructuur, met talrijke bevoegdheidsoverlappingen waar niemand nog aan uit kan. In Vlaanderen hebben we slechts twee bestuurs- en beleidsniveaus nodig: een Vlaams niveau en een plaatselijk niveau. Het opdoeken van het onwerkbare Belgische beleidsniveau, dat zou pas een vermindering van parlementsleden en een besparing van middelen betekenen.”