Meerderheidspartijen willen geen volksraadplegingen: bang voor mening van de burger?
Blijkbaar vinden CD&V, N-VA en Open VLD volksraadplegingen wél goed voor Zwitserland, Catalonië of Schotland, maar niet voor Vlaanderen. Dat blijkt uit de parlementaire bespreking van een voorstel van het Vlaams Belang dat volksraadplegingen in Vlaanderen mogelijk moest maken.
Terwijl de Vlamingen een kordaat immigratiebeleid willen, worden jaarlijks tienduizenden asielzoekers en andere vreemdelingen ons land binnengehaald. Terwijl de burger alsmaar kritischer staat tegenover de Europese Unie worden de bevoegdheden van de EU steeds meer verruimd. Wat de bevolking wil, interesseert de politieke elite niet echt. En bij verkiezingen worden beloften gedaan die na de verkiezingen vaak snel in de vuilbak belanden. Denk maar aan de verhoging van de pensioenleeftijd die we te slikken kregen. Er gaapt in Vlaanderen een enorme kloof tussen wat de burger wil en het beleid.
Zwitserland
Het Vlaams Belang is van mening dat de bevolking opnieuw het laatste woord moet hebben in belangrijke dossiers. We zijn dan ook voorstander van een systeem van referenda zoals dat in Zwitserland met succes wordt toegepast. Daar geldt echte democratie en geen particratie waarbij enkel de politieke elite beslist, zoals bij ons. In het Vlaams Parlement diende het Vlaams Belang daarom een voorstel in om in Vlaanderen tenminste adviserende volksraadplegingen mogelijk te maken. De Grondwet laat deze adviserende volksraadplegingen toe, bindende referenda zoals in Zwitserland helaas nog niet.
Bij de bespreking in het Vlaams Parlement was het bij de regeringspartijen CD&V, N-VA en Open VLD echter zoeken naar excuses om tegen het voorstel van het Vlaams Belang te stemmen. Volgens Willem-Frederik Schilz (Open VLD) zouden referenda in Zwitserland werken “omdat ze het daar gewoon zijn”, wat bij ons “niet het geval zou zijn”. Katrien Partyka (CD&V) zag er dan weer “een afbreuk in van de bestaande participatieve democratie waarvoor er zich dagelijks duizenden verkozenen inzetten”. En Paul Cordy (N-VA) vond de volksraadpleging maar “een botte bijl”, waarbij de burger “passief ja of neen moet zeggen”.
Catalonië
Voor Vlaams Belang-fractievoorzitter Chris Janssens is het duidelijk dat de regeringspartijen bang zijn voor de mening van de bevolking. “Volksraadplegingen zouden wel eens kunnen aantonen dat er een grote kloof gaapt tussen de standpunten die de politieke elite inneemt en de mening van de gewone burgers”, zei hij. Hij toonde daarbij weinig begrip voor de tegenstem van de meerderheid: “Wat, collega’s, is er democratischer dan een volksraadpleging waarbij de mensen zich rechtstreeks kunnen uitspreken over een fundamentele zaak die hun toekomst en de toekomst van hun dierbaren aanbelangt?”
Chris Janssens had vooral onbegrip voor het verzet van de N-VA tegen de organisatie van volksraadplegingen, aangezien die partij de organisatie van onafhankelijkheidsreferenda in Schotland en Catalonië wél enthousiast toejuichte. Hij richtte zich daarom tot de N-VA-spreker: “Telkens opnieuw wanneer dergelijke referenda over onafhankelijkheidskwesties aan bod komen in andere landen, zie ik uw partijgenoten met Schotse of Catalaanse vlaggen zwaaien en dat referendum een warm hart toedragen. Dan vraag ik me toch af hoe het kan dat referenda daar wel goede instrumenten zijn om belangrijke beslissingen te nemen en in Vlaanderen niet. Die houdingen zijn toch niet in overeenstemming te brengen met elkaar?”
