Interprofessioneel Akkoord toont aan: “Communautaire breuklijnen groter”
Het Interprofessioneel Akkoord (IPA) vormt een nieuw bewijs dat er in dit land niets meer op een ordentelijke wijze kan geregeld worden. “Sinds januari beheerst dit dossier, onder meer over de loonsverhoging van 0,4 procent, de politieke agenda”, zegt Kamerlid Hans Verreyt (Vlaams Belang), die over dit dossier minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) ondervroeg. “Binnen de Groep van tien was er enkele weken geleden een akkoord, maar dit wordt langs Waalse zijde door de vakbonden niet goedgekeurd.”
“Dermagne probeert al weken de illusie hoog te houden dat er over het IPA een algemene tevredenheid heerst”, aldus Verreyt. “Niets is evenwel minder waar. De Vlaamse partners hadden het akkoord goedgekeurd. Maar aan Waalse zijde heeft het FGTB, de Waalse tegenhanger van het ABVV, het met een verpletterende meerderheid afgekeurd.” Het Vlaams Belang wijst erop dat de inkt van het akkoord nog niet droog was toen de oorlogstrom ter extreemlinkerzijde reeds roffelde. “Onverantwoord om nu te gaan staken en de sociale vrede te verstoren in volle relance na anderhalf jaar coronamiserie.”
In antwoord op Verreyt verklaarde Dermagne vandaag in de Kamer dat er geen sprake kan zijn dat de bevoegdheid Werk en Sociaal Overleg wordt overgedragen naar de regio’s. “Een toch opvallende uitspraak voor een Waalse PS-minister die doorgaans als regionalist wordt omschreven”, aldus nog Verreyt. “En daarmee vallen de maskers definitief af. De Waalse PS zal er alles aan doen om de Vlamingen hun rekeningen te blijven doen betalen, die nu, volgens een Franse studie, een studie die voor Vlamingen toch uit onverdachte hoek komt, begroot wordt op méér dan 7 miljard per jaar.”
“De arbeidsmarkt in Vlaanderen en Wallonië is fundamenteel verschillend. Op Belgisch niveau nog een akkoord afsluiten, is onmogelijk. Het Vlaams Belang zal blijven eisen dat de bevoegdheden werk en sociaal overleg overgedragen worden naar de regio’s”, besluit Verreyt. “Beide regio's kunnen dan het beleid voeren dat aansluit bij hun situatie en hun politieke wensen. Perfect aanknopend op de specifieke eisen van hun werknemers en hun werkgevers, maar ook met de financiële consequenties en verantwoordelijkheid binnen die regio. Iedereen tevreden.”
