Het Europese Coronafonds: “Een vestzak-gescheurde broekzak-operatie”
Het Europese Coronafonds, NextGeneration EU gedoopt, is 750 miljard euro groot (ondertussen geïndexeerd en al opgelopen tot 807 miljard op de Engelstalige website van de Commissie). “Maar dat geld komt niet uit de lucht vallen”, zei Europees parlementslid Gerolf Annemans (Vlaams Belang) in een reactie. Het gros van het geld blijft natuurlijk komen uit de nationale bijdragen van de lidstaten. “En dus van nationale belastingen op burgers en bedrijven”, stelt Annemans. “Wat België betreft, zullen we er ook stevig onze broek aan scheuren. De Belgische belastingbetalers zullen 14,6 miljard mogen ophoesten, en we krijgen een 6,35 miljard terug. 8,25 miljard verlies dus.”
Het bedrag van het Europees Coronafonds bestaat uit twee delen: een zak geld van 400 miljard euro en goedkope leningen voor 350 miljard euro (ondertussen opgelopen tot 421 en 385 miljard op de Engelstalige website van de Commissie). Het geld moet dienen voor de groene, digitale en veerkrachtige hervorming van de Europese economieën. Deze week werden de gelden verdeeld. België krijgt 5,9 miljard euro uit het Herstel & Veerkracht Fonds. Premier Alexander De Croo (Open Vld) ging de cheque persoonlijk afhalen bij Europese Commissievoorzitster Ursula von der Leyen. “Alexander stond wat schaapachtig te lachen en Ursula stond keihard te liegen dat het geld nooit moest worden terugbetaald. Het was een cadeau, Alexander”, aldus nog Annemans.
“Belgische belastingbetalers - zeg maar vooral Vlaamse belastingbetalers - zullen 14,6 miljard euro moeten terugbetalen inzake het Europese Coronafonds”
Om NextGeneration EU gedeeltelijk te financieren, plant de Europese Commissie nieuwe belastingen, zoals een CO2-belasting, een belasting op digitale diensten, een nieuw systeem van emissierechten en een belasting op financiële transacties. “De leningen die de Europese Commissie wil afsluiten, moeten natuurlijk ooit worden terugbetaald”, argumenteert Annemans. “Wat langs de vestzak binnenkomt, gaat er langs de broekzak dus weer uit. En sommige landen scheuren er serieus hun broek aan, waaronder België.”
Annemans haalt er de cijfers bij: “Wellicht rekent de Vivaldi-regering zich weer rijk aan ‘terugverdieneffecten’, maar De Croo heeft zich zwaar laten scheren en bedotten als een klein kind. De Belgische belastingbetalers - en dat betekent in België vooral de Vlaamse belastingbetalers - zullen een slordige 14,6 miljard euro moeten terugbetalen. Op het einde van de rit zitten wij dus met een financiële kater van 8,25 miljard euro”, besluit Annemans. “Het postje van Charles Michel wordt wel heel duur betaald door ons land.”
