Helft anderstalige werklozen is 18 maanden na opstart 'traject op maat' van VDAB nog steeds niet aan de slag

Ilse Malfroot: 'Duur
pamperbeleid voor anderstalige werklozen zonder garantie op duurzame
tewerkstelling moet vervangen worden door kordater sanctioneringsbeleid.'

Anderstalige
werklozen ontvangen van de VDAB een ‘traject op maat’. Erg indrukwekkend zijn
de resultaten van deze trajecten op maat echter niet, zo blijkt uit een
antwoord van Vlaams minister van Werk Hilde Crevits op een parlementaire vraag
van Vlaams Belang-parlementslid Ilse Malfroot.

Volgens cijfers
die de minister meedeelde stroomden in 2018 in Vlaanderen in totaal 27.630
anderstaligen met migratieachtergrond in bij VDAB. Het betreft werkzoekenden
die geen of een beperkte kennis van het Nederlands hebben en waarvan de huidige
of vorige nationaliteit niet de Belgische is. Deze anderstaligen ontvangen een
‘traject op maat’ met onder meer arbeidsbemiddeling, taal- en
beroepsopleidingen, stages of mentoren.

Ondanks de
uitgebreide gepersonaliseerde begeleiding die deze anderstaligen krijgen, is er
een zeer groot aantal van hen dat er niet in slaagt (of er niet in wil slagen)
om binnen redelijke termijn een job te vinden. Uit cijfers van de minister
blijkt immers dat op het einde van de zesde maand na instroom amper 34,6% aan
de slag is. Na een jaar is dat percentage maar toegenomen tot 43,5%. Zelfs na
18 maanden heeft nauwelijks de helft (50,3%) van de anderstalige werklozen werk
gevonden.

Of alle
anderstaligen die aan de slag gaan effectief aan de slag blijven is niet
gekend. Hoeveel van hen geregistreerd staan als werkonwillige is ook niet
gekend. De minister meent immers dat de achtergrond van de werkzoekende wél
relevant is wanneer het erop aankomt persoonlijke begeleiding aan te bieden,
maar niet bij het beoordelen van de werkwilligheid van deze doelgroep.

Volgens Ilse Malfroot maken deze cijfers andermaal duidelijk dat de bewering dat massa-immigratie een meerwaarde betekent voor onze economie, laat staan onze sociale zekerheid helpt te financieren, op drijfzand berust. Ilse Malfroot: “Tegenover de hoge factuur voor de overheid om deze mensen aan het werk te krijgen, staan slechts beperkte resultaten.” De Vlaamse regering heeft bovendien aangekondigd er nog eens 3,1 miljoen euro extra tegenaan te willen gooien voor een “specifieke strategie om vrouwen met een migratie-achtergrond toe te leiden naar de arbeidsmarkt”.

Ilse Malfroot: “In plaats van dit duur pamperbeleid zonder enige garantie op duurzame tewerkstelling, zou de regering beter werk maken van een kordater sanctioneringsbeleid. Vlaanderen mag niet het ‘land van melk en honing’ zijn voor buitenlandse gelukzoekers. Wie naar Vlaanderen geïmmigreerd is, moet niet gepamperd worden, maar voor zijn verantwoordelijkheid geplaatst worden. Het moet in de eerste plaats de immigrant zelf zijn die initiatieven moet nemen om werk te vinden door onze taal te leren, in te burgeren en een job te zoeken. De belastingbetaler moet daar niet voor opdraaien.”