Genocide in Armenië maar geen sancties voor Azerbeidzjan

De laatste weken laait het conflict tussen Azerbeidzjan en Armenië weer op. “Het gaat om een agressie-oorlog van Turkije en Azerbeidzjan tegen Armenië”, zegt Kamerlid Ellen Samyn, die zich reeds lange tijd over het dossier ontfermt. “Ze gaan nu zelfs verder dan aanvallen in het historisch Armeense gebied in Azerbeidzjan, door Armenië zelf aan te vallen. Als Turkije en Azerbeidzjan niet gestopt worden, wordt dit een nieuwe Armeense genocide. Maar voor een of andere reden volgen er geen sancties tegen Azerbeidzjan.”

In september 2020 brak de (tweede) oorlog om Nagorno-Karabach uit, een door Armenen bewoond en autonoom bestuurd gebied. En eind 2020 veroverden de Azeri’s met behulp van Turkse wapens alle provincies waar etnische Armenen wonen en trokken ze op tot in de helft van die regio. Daarna is onder internationale bemiddeling een staakt-het-vuren onderhandeld. “Het was een nietsontziende militaire campagne waarbij burgerinfrastructuur, scholen, ziekenhuizen en Armeens-christelijk erfgoed niet gespaard bleef”, aldus Samyn. “Nu echter worden ook de buurten rond Armeense grensdorpen als Goris, Jermuk en Vardenis door Azerbeidzjan beschoten en is Jermuk zelf ook doelwit van aanvallen. Tevens vielen in Nagorno-Karabach burgerslachtoffers.”

“Azerbeidzjan viseert duidelijk het soevereine Armenië”

“De Azeri’s en Turken beweerden dat ze culturele bescherming zouden bieden aan de Armenen. Maar ze doen het omgekeerde. Ze proberen alle sporen van de historische Armeens-christelijke aanwezigheid uit te wissen.”, vervolgt Samyn. “Volgens organisaties als Genocide Watch zijn zelfs de eerste tekenen van een genocide te zien, door de uitwissing van de Armeense geschiedenis in Azerbeidzjan. We kunnen stellen dat een nieuwe Armeense genocide in de maak is, als niemand Turkije en Azerbeidzjan een halt toeroept.”

Ook volgens UCL-professor Bernard Coulie zijn de Azeri's hier de duidelijke agressor in het conflict. Hij merkt op dat het land, gesteund door Turkije, profiteert van de Russische zwakte door de Oekraïense oorlog om het staakt-het-vuren te schenden en terreinwinst te boeken. “De professor hekelt daarnaast terecht de laffe houding van de EU. We toeteren over energie-onafhankelijkheid van Rusland, maar kopen gas bij islamdictaturen als Azerbeidzjan”, merkt Samyn tot slot op. “Met dat geld financieren zij nu hun oorlog tegen het Armeense volk.”