Genitale verminking komt ook in Vlaanderen vaak voor
6 februari is de internationale dag tegen de genitale verminking van vrouwen. Vandaag herhaalt het Vlaams Belang dan ook haar oproep om deze wijd verspreide praktijk hard en gericht aan te pakken. “Deze gruwel is op ieder vlak een schending van het internationaal recht”, zegt Kamerlid Ellen Samyn. “Het houdt niet alleen een discriminatie in, het is vooral een aanfluiting van het recht op leven, van de fysieke integriteit en van het recht op vrije keuze inzake voortplanting.”
Genitale verminking komt vaak ivoor in Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Wereldwijd zijn zo’n tweehonderd miljoen meisjes en vrouwen genitaal verminkt. 44 miljoen daarvan zijn jonger dan 15 jaar. “Maar door de toenemende migratie verblijven er momenteel ook in Vlaanderen meer dan 16.500 meisjes en vrouwen die besneden werden, of die het risico lopen om genitaal verminkt te worden”, aldus Samyn. “Het gaat om ingreep waarvoor geen enkele medische reden bestaat. Integendeel, vaak treden er, wegens de onhygiënische omstandigheden, ernstige complicaties op, of leidt het zelfs tot de dood. Op 6 februari gaan onze gedachten extra uit naar de getroffen meisjes en vrouwen.”
“De regeringen mogen niet langer de andere kant opkijken”
De reden van de genitale verminking ligt in het zogenaamd afremmen van seksuele lusten en in het waarborgen van echtelijke trouw. “Onbesneden vrouwen zouden immers te losbandig zijn. Vaak mogen onbesneden vrouwen om deze reden zelfs niet huwen”, gaat Samyn verder. “Sommige moslims verwijzen daarbij naar een hadith, een overlevering van uitspraken van de profeet Mohammed, om aan te tonen dat het ‘sunna’ of voorbeeldig gedrag is om je dochters te laten besnijden.”
Het Vlaams Belang maakt er sinds jaar en dag een strijdpunt van om paal en perk te stellen aan dergelijke barbarij. De partij diende daartoe eerder al in verschillende parlementen voorstellen van resolutie in. “De regeringen mogen niet langer de andere kant opkijken en moeten dringend initiatieven nemen. De slachtoffers moeten bescherming krijgen, en daarom moet de problematiek ook beter in kaart worden gebracht. Ik denk daarbij onder meer naar het bijhouden van statistieken op basis van medische onderzoeken van asielzoekers. Artsen en medisch personeel die bij deze bedenkelijke praktijken hulp verleenden moeten een levenslang beroepsverbod kunnen krijgen.”
