Federale regering goochelt met cijfers en rekent zich rijk
Op maandag heeft de federale regering ingestemd met de begroting voor 2024. Dat zou een verbetering van het begrotingstekort met 1,2 miljard euro en 500 miljoen euro aan nieuwe beleidsmaatregelen moeten betekenen. Maar volgens Vlaams Belang-Kamerlid Wouter Vermeersch goochelt de Vivaldi-regering met cijfers en rekent men zich rijk.
Eerste minister Alexander De Croo (Open Vld) beweerde in zijn State of the Union deze legislatuur een inspanning van 11 miljard te hebben gedaan, maar ondertussen is het begrotingstekort tussen begin 2019 en eind 2022 met 75 miljard euro gestegen. “Die 11 miljard euro blijkt ook een opmerkelijke som te zijn die helemaal niet te verifiëren valt met de begrotingstabellen van voorgaande jaren”, aldus Vermeersch. “De premier stelde verder dat ons land ‘in goeie doen’ is en dat zelfs mensen uit de hele wereld bij ons komen aankloppen voor onze expertise op valk van hernieuwbare- en kernenergie, maar we weten allemaal dat men voor meer dan dat bij ons komt aankloppen. Bij deze begrotingsoefening werden nog maar eens vele miljoenen extra vrijgemaakt voor asielopvang.”
De twee voornaamste elementen van deze begroting zijn de flexi-jobs en de belasting op grote Belgische banken, met als doel te voldoen aan de Maastrichtnorm, die voorschrijft dat het begrotingstekort niet meer dan 3 procent van het bruto binnenlands product mag bedragen. Volgens de nieuwe vooruitzichten van het IMF blijft het Belgische begrotingstekort ook de komende jaren boven 5% van het bbp hangen. Een dergelijk tekort zou leiden tot verhoogd toezicht door de Europese Commissie. “Om de financiën op orde te brengen en onder die 3 procent te blijven, is er de komende drie jaar een sanering van 15 miljard euro nodig, ofwel 5 miljard euro per jaar.” Het Kamerlid benadrukt echter dat de aanpak van de regering onvoldoende is en dat er enkel met cijfers wordt gegoocheld.
“In het regeerakkoord staat beschreven dat de totale budgettaire inspanning wordt verdeeld volgens een specifieke sleutel: een derde (minder) uitgaven, een derde (meer) inkomsten en een derde (meer/minder) diversen. Echter, wat betreft deze ‘diverse inkomsten’ in de voorgestelde begroting, lijkt dit eerder op een goocheltruc dan op daadwerkelijke inspanningen.”, gaat Vermeersch verder. “Het betreft hoofdzakelijk een technische correctie en een dividend van Belfius, waardoor het lijkt alsof de regering een konijn uit haar hoed tevoorschijn tovert van 409 miljoen euro.”
“Hervormingen op het gebied van pensioenen, arbeidsmarkt en fiscaliteit zijn essentieel”
Niet iedereen is even positief als de premier. Economen, zoals vermeld in L'Echo, uiten kritiek op de begroting en delen de mening van Vlaams Belang. "De begroting mist een duidelijke langetermijnvisie, hoewel dit essentieel zou moeten zijn bij begrotingsplanning”, aldus nog Vermeersch. “De vergrijzing blijft een langetermijnuitdaging, en tegen 2050 zullen de sociale uitgaven naar verwachting 30 procent van het bbp bedragen, in vergelijking met 20 procent in 2000.”
De regering streeft naar een tewerkstellingsgraad van 80 procent om extra inkomsten te genereren, maar sommige voorgestelde maatregelen dragen niet bij aan de overheidsfinanciën. Bovendien beloofde de regering een vereenvoudiging van de personenbelasting met zo min mogelijk uitzonderingen, maar stelt nu een maatregel voor die niet geldt voor alle sectoren en waarbij sectorale salarisschalen zullen worden toegepast, met uitzondering van de horeca.
Ook de belasting op banken roept vragen op. “Staatssecretaris voor Begroting Alexia Betrand (Open Vld) beweert dat deze inspanning de gewone burger spaart”, stelt Vermeersch, “maar het is natuurlijk beter dat de winsten van de banken bij de spaarders terecht komen in plaats van in de bodemloze put van de staatskas.”
“De huidige begrotingstekorten vinden hun oorsprong in de ontembare Belgische uitgavendrift. De excessieve uitgaven van dit land in onder andere de migratie en het politieke systeem”, besluit Vermeersch. “Om financiële stabiliteit op de lange termijn te waarborgen, is het van essentieel belang om hervormingen door te voeren op het gebied van pensioenen, de arbeidsmarkt en fiscaliteit. Maar ook de overheid op dieet te zetten door te snoeien in overbodige taken, politieke lagen die we eigenlijk niet nodig hebben en facturen waar geen Vlaming op zit te wachten, zoals de migratiefactuur.”
