Elk Waals relanceplan is tot mislukken gedoemd
Het Vlaams Belang hecht geen enkel geloof aan het hoera-verhaaltje dat Waals minister-president Elio Di Rupo (PS) dit weekend opdiste naar aanleiding van de jaarlijkse viering van de Fête de Wallonie. “Volgens Di Rupo wacht Wallonië, dankzij het Waalse relanceplan, een prachtige toekomst, bezaaid met successen”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas. “Maar zolang de PS er de dienst uitmaakt, wacht onze Waalse vrienden helaas het omgekeerde.”
De voormalige eerste minister hield zijn toehoorders voor dat de inwoners van Wallonië de voorbije drie jaar weliswaar veel geleden hebben, maar dat dit alles dankzij het recentste relanceplan, dat deze keer zeven miljard euro kostte, grondig zal veranderen: ‘Wallonië heeft grote ambities, het kijkt ver vooruit. Het pad is uitgestippeld en is bezaaid met successen’. Hij maakte zich onder meer sterk dat Wallonië een modelregio zal worden op het gebied van innovatie, sociale vooruitgang en milieutransitie.
“Zolang de transfers bestaan is er geen enkele garantie op succes”
“Allemaal weer mooie woorden, maar onze Waalse vrienden hebben in het verleden al vaak reddingsplannen opgestart, en telkens werden het faliekante mislukkingen”, herinnert Pas zich. “In 1997 was er de ‘Déclaration de Politique régionale complémentaire’, in 1999 het ‘Contrat d’Avenir pour la Wallonie’, in 2002 het ‘Contrat d’Avenir actualisé’, in 2004 het ‘Contrat révisé’, in 2005 het ‘Marshall-plan’, in 2009 het ‘Groene Marshallplan’ en in 2012 het ‘Marshallplan 2022’. In 2020 droeg het Waalse relanceplan de mooie Franse naam ‘Get Up Wallonia’, wat toen voor mij eerder klonk als een nieuw dansproject van Sihame El Kaouakibi.”
Volgens het Kamerlid heeft ook het recentste relanceplan, in tegenstelling tot wat Di Rupo beweert, geen enkele garantie op succes. “Er is enkel een garantie op mislukking”, besluit Pas. “En die garantie op mislukking zal voor elk herstelplan blijven bestaan, zolang de miljardentransfers uit Vlaanderen behouden blijven. Die aanhoudende geldstromen maken immers het PS-cliëntelisme dat de Franstaligen in slaap wiegt, mogelijk. Er wordt kwistig gestrooid met toelagen en benoemingen in de overheidssector, terwijl iedere wil om onder meer aan de lage werkzaamheidsgraad iets te doen ontbreekt. Op die manier investeer je niet in een mooie toekomst vol successen, integendeel.”
