“Eens blaffen naar het federale niveau is niet genoeg, de Vlaamse Regering moet zich volledig emanciperen”
Het Vlaams Belang is tevreden dat Vlaams minister van Werk Hilde Crevits (CD&V) op tafel durft slaan ten aanzien van de federale regering. De Vlaamse arbeidsmarkt kreunt immers: er zijn veel vacatures en weinig werkzoekenden. “Crevits heeft meer communautaire moed getoond in enkele dagen, dan minister-president Jan Jambon (N-VA) in twee jaar”, vindt Chris Janssens van het Vlaams Belang. “Maar we vrezen dat dit gebaar verre van genoeg is. Er moeten exclusieve bevoegdheden komen, anders kan ons arbeidsbeleid nooit gericht en goed werken. En als het CD&V menens is, moet dat ook hun expliciete ambitie worden. In tussentijd moet deze Vlaamse Regering zich eindelijk emanciperen en zelfstandig opstellen ten aanzien van het federale niveau. Deze pro-federale slaafsheid - onder een Vlaams minister-president van N-VA dan nog - is in decennia niet gezien.”
Hilde Crevits is boos. Begin deze zomer stuurde ze federaal minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) een voorzichtig verlanglijstje. De uitvoering ervan zou het mogelijk moeten maken dat Vlaanderen bepaalde noodzakelijke maatregelen kan nemen in het kader van het door haar gewenste arbeidsmarktbeleid. Met geen gevolg echter, de vragen werden genegeerd. Intussen oververhit de Vlaamse arbeidsmarkt: er zijn veel vacatures, maar weinig kandidaten. Het is nodig dat Vlaanderen een gericht arbeidsmarktbeleid kan opstellen dat voldoende afwijkt van de logge en weinig dynamische attitudes van de Franstalige en federale niveaus, zo klinkt het ook bij het Vlaams Belang. Op papier is Vlaanderen bevoegd voor arbeidsmarktbeleid, maar in de praktijk moet Vlaanderen immers nog over tal van zaken federale toestemming vragen.
“Wie bedelt bij de PS zal niets krijgen: de Vlaamse Regering moet zelf haar bonen doppen”
“Crevits wil af van de starre eindeloopbaanaanpak van de federale regering”, reageert Vlaams fractieleider Chris Janssens. “We kunnen hier begrip voor opbrengen, de apathische SWT-regeling wordt bijvoorbeeld amper of niet aangepast. De Franstaligen willen oudere mensen zo snel mogelijk uit de arbeidsmarkt duwen richting pensioen. Dit omdat ze te weinig jobs hebben, maar in Vlaanderen is het exact omgekeerd: we hebben te weinig kandidaten!”
“Met de bedelstok langsgaan bij de PS zal echter weinig vruchten brengen”, voorspelt Janssens. “Deze Vlaamse regering moet proactiever zijn en niet wachten op het federale fiat. Wat Crevits vraagt is heel braaf: bij herstructureringen werknemers door bedrijven de mogelijkheid laten geven tot omscholing, een deel van ontslagvergoedingen alloceren naar een opleidingsbudget, de mogelijkheid om zelf te beslissen wie is vrijgesteld van deelname aan de arbeidsmarkt voor bijvoorbeeld digitale opleidingen, mensen die niet meer kunnen werken uit de werkloosheidsverzekering halen en een aangepast statuut geven, de mogelijkheid om de VDAB sneller in te schakelen bij tijdelijke werkloosheid enzoverder. Maar hoe braver je dingen vraagt aan de PS, hoe kleiner de kans dat Vlaanderen wat zal krijgen.”
“Op lange termijn is het echter nodig dat de geesten bij CD&V rijpen: de Vlaamse regering mag niet langer de ondergeschikte slaafse volgeling zijn van de federale regering”, besluit Janssens. “We mogen verder niet tevreden zijn met half-geregionaliseerde bevoegdheden. Vlaanderen moet homogene bevoegdheidspakketten krijgen in afwachting van het volledig afschudden van de Belgische dwangbuis - deze Vlaamse regering moet deze ambities ook expliciet uitdrukken en herhalen, zoals destijds met de ambitieuze Vijf Resoluties in 1999.“
