Ecocide: klimaatkritiek wordt gecriminaliseerd
Het Vlaams Belang verzet zich ten stelligste tegen het in het Europees Parlement voorgestelde misdaad van ‘ecocide’. “In een stemming over biodiversiteit heeft de Europese klimaatbeweging het strafgerecht ontdekt als een zoveelste instrument om haar klimaatpolitiek op te dringen aan de Europese burger”, zegt Europarlementslid Tom Vandendriessche. “Ecocide zou zogenaamde milieucriminaliteit kunnen verbinden met effectieve strafrechtelijke sancties.”
Daarnaast verzoekt het parlement de lidstaten ‘financiële en personele middelen toe te wijzen voor het voorkomen, onderzoeken en vervolgen van milieudelicten’. “Ecocide past feilloos in de steeds radicalere doctrine van koolstofcriminaliteit”, stelt Vandendriessche vast. “Ditmaal is het doel om dissidente mening over het klimaat de mond te snoeren. Burgers en politici die utopische klimaatpolitiek in de weg staan zullen moeten vrezen voor juridische vervolging. Na verloop van tijd zal het risico op strafrechtelijke sancties volstaan om elkeen te onderwerpen aan het dominante pro-klimaat verhaal. Dit met alle gevaren voor de politieke, economische en democratische vrijheden.”
“We zitten dankzij die ecocide ondertussen opgescheept met een Europees Hof voor Klimaatverandering”
“Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft zich over de jaren heen ontwikkeld tot een Europese regering op zich”, vervolgt Vandendriessche. “Via diverse doctrines heeft het Hof zichzelf in staat gesteld haar bevoegdheden uit te breiden en diverse mandaten uitgevaardigd voor nieuwe wetten in Europa. En aangezien de Europese mensenrechten de nationale wetgeving overtroeft, heeft het nationale parlement nauwelijks nog controle op de progressieve politiek van het Hof. Sterker nog, het nationale gerecht is verplicht arresten van het Hof uit te voeren, ook al zijn deze in strijd met nationale besluiten.”
Het Hof zelf heeft reeds laten weten open te staan voor aanvragen van klimaatactivisten. “In maart 2020 hield het samen met de Europese Raad een conferentie omtrent ‘mensenrechten voor de planeet’, vergezeld door diverse politieke speeches van rechters. Eerder dat jaar hield de president van het Hof zelf nog een speech over de vraag of het mensenrechtenhof de klimaatrechtbank van Europa zou moeten worden”, besluit Vandendriessche. “Het onderschrijven van het klimaatalarmisme en het criminaliseren van ecocide en van kritiek, door de Europese rechterlijke macht, tast niet alleen haar neutraliteit aan, maar beëindigd ook elk debat over klimaatwetenschap alvorens het proces zelfs gevoerd kan worden.”
