Democratie gefnuikt in Europees Parlement

Europees Parlementslid Filip De Man diende in november 2022 een motie voor resolutie in waarin hij de lidstaten oproept om uit het protocol van New York te stappen. Dat Protocol zette in 1967 al de deuren wagenwijd open voor de massamigratie. “De wijze waarop een dergelijk initiatief vervolgens in de prullenmand terechtkomt, tart alle verbeelding”, zegt De Man.

Het Protocol van New York uit 1967 is een aanvulling op het VN-Vluchtelingenverdrag. Toen de tekst van dit verdrag in 1951 tot stand kwam, hadden de verdragsluitende partijen de afhandeling van de vluchtelingenstromen die het gevolg waren van de Tweede Wereldoorlog voor ogen. De massamigratie die later op gang kwam, werd niet voorzien, en om deze reden werd in het protocol van New York dan maar besloten om voor vluchtelingen uit de derde wereld de deuren wijd open te zetten. De vereiste dat de gebeurtenis die de oorzaak voor hun vlucht vormde, voor 1 januari 1951 had plaatsgevonden, kwam te vervallen.

“Het Europees Parlement houdt een cordon sanitaire rond miljoenen kiezers in stand”

Het traject dat het initiatief van De Man, een rechtstreeks verkozen parlementslid, moet afleggen, is opmerkelijk. Het Europees Parlementslid stelt een korte resolutie op, want volgens regel 143 van het reglement van het Europees Parlement mag een persoonlijk initiatief niet meer dan 200 woorden bevatten. Vervolgens klopt hij bij collega’s aan om handtekeningen te verzamelen. Daarna bezorgt hij de motie aan de dienst ‘Documentreceptie’, waar ambtenaren nagaan of de tekst wel aan de vormvereisten voldoet en de vertaling vragen. Diezelfde ambtenaren beslissen ook aan welke commissie de motie bezorgd zal worden.

“Intussen zijn we bureaucratiegewijs een half jaar verder”, stelt De Man vast. “Maar wat vervolgens gebeurt met de resolutie van een lid van de ID-fractie -waar het Vlaams Belang deel van uitmaakt - tart alle verbeelding. De politieke coördinatoren van de bewuste commissie ontvangen de motie en verwijzen hem stante pede naar de prullenmand, zonder dat er een stemming in de commissie of zelfs maar een debat aan te pas kwam”. Communisten, groenen, socialisten, maar ook liberalen en christendemocraten nemen niet eens de moeite om naar argumenten te luisteren.

De tenoren in het Europees Parlement hebben steeds de mond vol van democratie, maar houden een cordon sanitaire rond miljoenen kiezers in stand. “Het is ongehoord dat een parlementslid zijn wetgevend initiatief niet eens kan verdedigen voor de bewuste commissie”, besluit De Man. “Het democratisch deficit is te vergelijken met dat van de DDR of Noord-Korea.”