“De Vlaamse Beweging moet de V-partijen bij de les houden”
Sinds 1 juli van dit jaar heeft het O.V.V., het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen, een nieuwe voorzitter: Kurt Moons, een ondernemer die in de Vlaamse Beweging zeker geen onbekende is. Zo zat hij die de voorbije negen jaar het netwerk van Vlaamse ondernemers en academici Pro Flandria voor. De nieuwe O.V.V.-voorzitter liet zich naar aanloop van de viering van 11 juli, onze Vlaams-nationale feestdag, meteen al opmerken met zijn oproep aan zowel de Vlaamse politieke partijen als de gehele Vlaamse Beweging om een gemeenschappelijk draagvlak te creëren voor meer zelfbestuur. Kurt Moons wil als O.V.V.-voorzitter naar eigen zeggen “de Vlaamse staatsvorming op een positieve en constructieve manier opnieuw in de kijker plaatsen.”
Het klonk onze redactie alvast als muziek in de oren en we zochten Kurt Moons dan ook op voor een gesprek. Over zijn engagement, zijn verwachtingen en zijn ambities met het O.V.V. Een platform dat sinds jaar en dag vele Vlaamse verenigingen en organisaties verbindt. Zoals bijvoorbeeld het Algemeen Nederlands Zangverbond, de IJzerwake, het Vlaams Artsen Verbond, het Vlaams Nationaal Jeugdverbond, de Vlaamse Volksbeweging en Voorpost.
Mijnheer Moons, kan u het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (O.V.V.) even kort voorstellen?
Het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen of O.V.V. bestaat sinds 1965 en kan bogen op een rijke geschiedenis. Het is een Vlaamsgezinde en een pluralistische vereniging. Als een koepel van Vlaamse verenigingen willen we de samenwerking binnen de Vlaamse Beweging bevorderen, net als de doelstellingen ervan. En op die manier willen we ons steentje bijdragen aan de uitbouw van een Vlaamse identiteit. En dat laatste is heel ruim op te vatten, het gaat om de Vlaamse identiteit op sociaal, cultureel, economisch, ecologisch, maatschappelijk en politiek vlak.
Het O.V.V. is daarnaast ook internationaal gericht. We streven naar samenwerking met de andere Europese volkeren, in de eerste plaats met het Nederlandse volk, net als naar openheid en samenwerking met de rest van de wereld.
Welke klemtonen wil u als nieuwe voorzitter leggen? Welke zijn uw ambities en doelstellingen?
Zoals ik zei bestaan we sinds 1965. In een tijdspanne van ruim vijf decennia is onze maatschappij uiteraard aan vele veranderingen onderhevig geweest en we zijn er ons ten zeerste van bewust dat het O.V.V. een grondige vernieuwing behoeft. Vooreerst is het mijn bedoeling het OVV uit te bouwen naar een professioneel georganiseerd platform. En samen met een professionalisering wil ik zeker ook een verjonging doorvoeren. Een verjonging die dan weer gegarandeerd zal bijdragen aan een modernere en frissere communicatie. Want ook op een heldere communicatie wil ik inzetten, zowel tussen de leden-verenigingen als naar de buitenwereld toe.
Communicatie moet in mijn ogen niet enkel fris en jong zijn, maar tegelijk ook constructief en toegankelijk. Het moet een warm Vlaanderen uitstralen, dat zich open stelt voor de wereld. Een communicatie waarin, let wel, problemen niet verzwegen mogen worden. Maar de nadruk dient steeds te liggen op de oplossingen die worden aangereikt.
Over problemen gesproken, N-VA-voorzitter Bart De Wever liet eerder al verstaan graag te zien gebeuren dat de Vlaamse Beweging zichzelf opheft. Tien jaar geleden bestempelde hij de beweging al als een bedreiging, eerder dan een meerwaarde voor het Vlaams nationalisme. Zijn die uitlatingen louter provocaties of zit er een strategie achter? En hoe schadelijk zijn ze voor de Beweging?
Met dergelijke uitlatingen van politici hou ik eigenlijk niet te veel rekening. Ik lig er niet wakker van. Stellingnames van politici zijn dikwijls, of bijna altijd, bedoeld voor eigen gewin. Volgens mij bedoelde De Wever het allemaal niet zo extreem, zeker omdat in zijn eigen partij vele actoren van de Vlaamse Beweging zijn terug te vinden. Niet alleen bij de leden, bij de achterban, maar ook aan de top van die partij. Denk bijvoorbeeld aan de N-VA-boegbeelden Jan Jambon en Peter De Roover, die voordien onder meer bij de Vlaamse Volksbeweging hun sporen verdienden. Je kan al die mensen toch niet moedwillig voor het hoofd stoten?
Het is mijn stellige overtuiging dat het O.V.V. een eigen rol heeft te spelen in de creatie van meer draagvlak voor Vlaamse autonomie, opdat de politieke (V-) partijen dit zouden kunnen verzilveren bij de verkiezingen. Een bedreiging voor het Vlaams nationalisme en voor de V-partijen kan de Beweging dus zeker niet genoemd worden, een meerwaarde wel.
Om even bij de N-VA te blijven, u vermeldde zonet de voorzitter van de Kamerfractie van deze partij, Peter De Roover. Die is van mening dat het aan de Vlaamse Beweging is om communautaire campagnes te voeren. Bent u hiermee akkoord? Of deelt u de mening van het Vlaams Belang dat het een gedeelde verantwoordelijkheid is van de V-partijen en de niet-partijpolitieke Beweging?
Ik blijf erbij dat politici vaak uitspraken doen met eigen gewin in het achterhoofd. Het is niet anders. Politieke partijen bevinden zich voortdurend in het politieke strijdtoneel en hebben daarin elk hun specifieke rol te spelen. Maar de Vlaamse Beweging heeft absoluut ook haar eigen rol. En die is eveneens niet te onderschatten. De Vlaamse Beweging moet uiteindelijk wel kunnen wegen op de politieke agenda en heeft de plicht de Beweging de (V-)partijen bij de les houden. Het spreekt voor zich dat een grote Vlaamse Beweging daarbij meer gezag zal uitstralen, meer gewicht in de schaal zal kunnen leggen.
Een samenwerking met de (V-)partijen, zowel in strategie als in executie is op korte termijn alleszins belangrijk. Zeker met het oog op de verkiezingen in 2024.
Wat kunnen de V-partijen concreet doen om ons doel, de Vlaamse onafhankelijkheid te bereiken?
Dat is eerder een vraag voor de politieke partijen. Je moet de keizer geven wat de keizer toekomt. Als O.V.V. willen we de belichaming zijn, niet van de politieke partijen maar van de Vlaamse Beweging. En de Vlaamse Beweging doet als dusdanig niet aan politiek. Het is een stroming van personen en verenigingen die zich richten op de culturele, politieke en economische emancipatie van Vlaanderen en van de Vlamingen. Binnen de Vlaamse Beweging heb je mensen die streven naar meer bestuurlijke autonomie en mensen die voluit streven naar de Vlaamse onafhankelijkheid. Het is aan elke partij om standpunten ter zake in te nemen.
Het standpunt van het Vlaams Belang in deze is alvast heel duidelijk. Jullie pleiten onomwonden voor de Vlaamse onafhankelijkheid. Maar los daarvan is overleg tussen de politieke partijen en de Vlaamse Beweging zeer belangrijk om een gezamenlijke strijd te kunnen voeren.
Maar uiteindelijk zal het de politiek zijn die beslist in hoeverre en op welke manier de Vlaamse autonomie kan worden bekomen?
Inderdaad. Omdat de Vlaamse Beweging een huis met vele kamers is en binnen niet iedereen er te vinden is voor onafhankelijkheid werd de doelstelling van het O.V.V. enigszins bijgestuurd. Meer Vlaamse Autonomie is op dit ogenblik de grootst gemene deler van de Vlaamse verenigingen. In onze communicatie kan het belang ervan vergroten, net als de aandacht ervoor bij de media en dus bij de bevolking.
Door een grootste gemene deler naar voren te schuiven, vermijdt het O.V.V. interne conflicten over andere thema’s, die daarom zelf niet onbelangrijk zijn. We moeten ons concentreren op hetgeen ons echt verbindt.
Het netwerk van Vlaamse ondernemers en academici Pro Flandria treedt nu ook toe tot het O.V.V. Zal dit voor een nieuw elan zorgen?
Pro Flandria is toegetreden tot het O.V.V. op voorwaarde dat er actie wordt ondernomen. En laat dat nu net ook mijn engagement zijn als nieuwe voorzitter. Het O.V.V. is geen praatbarak maar een overlegorgaan, het overlegcentrum bij uitstek van de Vlaamse verenigingen. De plaats waar concrete acties worden afgesproken en een waar een Vlaams netwerk van beslissingnemers kan ontstaan. Een netwerk van mensen die allen het beste met Vlaanderen voorhebben, waar eenheid in verscheidenheid moet gelden met één gezamenlijk doel: bij de bevolking een draagvlak creëren voor Vlaamse Autonomie.
Opgetekend door Frederik Pas
