In de kijker: KATLEEN BURY
Het parlementair reces is een ideaal moment om even terug te blikken op het voorbije werkjaar. Vandaag Kamerlid Katleen Bury.
“De hervorming van het seksueel strafrecht was het afgelopen jaar een harde noot om kraken. Maandenlang werden er hoorzittingen georganiseerd om tot een goed, modern nieuw geheel te komen. Sommigen straffen ging fors naar omhoog, maar de hervorming bleef spijtig genoeg een gemiste kans.
De levenslange terbeschikkingstelling werd bijvoorbeeld niet ingevoerd. Inmiddels is er door een aantal gruwelijke misdrijven aangetoond dat de maatschappij altijd en voor zover als nodig op permanente wijze moet kunnen beschermd worden tegen seksuele roofdieren.
Een tweede punt: alternatieve straffen in de vorm van het elektronisch toezicht, de werkstraf en de autonome probatiestraf worden niet meer uitgesloten als strafrechtelijke sanctie voor bepaalde seksuele misdrijven. Een werkstrafje voor een verkrachting, een enkelbandje voor een verkrachting… zijn nu mogelijk. Een volgende punt van kritiek is dat er geen verplicht advies van een gespecialiseerde dienst moet gegeven worden in geval van zedenzaken. De rechter blijft zo in het duister tasten over de dader wanneer deze een straf moet uitspreken.
In het wetsontwerp wordt er niet gesproken over ‘gedwongen behandeling’. En ook dit is een gemiste kans. De onderwerping van bepaalde veroordeelden aan bepaalde therapieën, had een deel van de oplossing moeten zijn.”
Wat zijn uw doelstellingen en aandachtspunten het komende parlementaire jaar?
“Het komende jaar wil ik met het Vlaams Belang blijven ijveren om bovenstaande voorstellen alsnog in het seksueel strafrecht ingeschreven te krijgen. We zien nog steeds veel te veel slachtoffers die in de kou blijven staan.
Rechtsbijstand? Enkel voor daders is het een evidentie. Vluchthuizen? Ten eerste zijn ze onbetaalbaar, ten tweede zou vluchten geen deel van de oplossing moeten zijn. Daders dienen consequent uit huis geplaatst te worden, zodat slachtoffers terug rust en veiligheid kunnen vinden in hun eigen woonst.
De overheid heeft haar taak de veiligheid van burgers te garanderen. We willen dit als grondrecht in de grondwet ingeschreven zien. Op heel veel vlakken blijft de regering hier in gebreke. Niet alleen in geval van intrafamiliaal geweld, maar ook in provinciale domeinen blijven gezinnen weg door de terreur van vooral allochtone jongemannen. Met het Vlaams Belang willen we de angst van kamp laten veranderen.”
