Bijna 1 op 2 controles op buitenlandse eigendommen sociale huurders toont fraude aan
De controles op het bezit van buitenlandse eigendommen door sociale huurders tonen duidelijk aan dat er grootschalige fraude bestaat. Sociale huurders mogen volgens de toewijzingsvoorwaarden geen onroerende eigendommen hebben. Veel allochtone sociale huurders blijken echter een optrekje te hebben in het buitenland. “Bijna 1 op 2 uitgevoerde onderzoeken op buitenlandse eigendommen bij sociale huurders leverde bewijs op van fraude”, zegt Vlaams Parlementslid Guy D’haeseleer (Vlaams Belang) die de gegevens opvroeg bij minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA), “Dat bewijst dat meer structurele controle zich opdringt.”
Sinds 15 maart 2021 heeft Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele samen met de Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen (VMSW) een raamcontract ter beschikking gesteld van de sociale huisvestingsmaatschappijen en sociale verhuurkantoren om buitenlandse eigendommen van hun huurders te controleren. Uit het antwoord op een vraag van Guy D’haeseleer blijkt dat bij 512 uitgevoerde onderzoeken op basis van dit raamcontract maar liefst 241 bewijzen gevonden werden van buitenlandse eigendommen. Vier op vijf van die onderzoeken werden uitgevoerd in Marokko (210 dossiers) en Turkije (192 dossiers). Italië en Spanje met respectievelijk 64 en 19 uitgevoerde onderzoeken vervolledigen de top vier van landen waar de meeste onderzoeken naar buitenlandse eigendommen gevoerd worden. In de begroting wordt jaarlijks vijf miljoen euro ingeschreven om deze onderzoeken mee te financieren vanuit de Vlaamse overheid.
In totaal werd er reeds € 731.117 uitbetaald van het vooropgestelde budget, wat neerkomt op €1.420 gemiddeld per uitgevoerd onderzoek.
Voor het Vlaams Belang is de huidige aanpak echter allerminst voldoende. “Minister van Wonen Diependaele krijgt zijn raamcontract moeilijk verkocht bij zijn sociale woonactoren. Ik stel vast dat slechts 29 van de 89 sociale huisvestingsmaatschappijen en 1 van de 48 sociale verhuurkantoren er gebruik van maakt”, zegt D’haeseleer. “Als slechts 1 op 5 van de in Vlaanderen actieve sociale woonactoren onderzoek doet naar fraude met buitenlandse eigendommen, kan je dit vooralsnog moeilijk al een succesvolle maatregel noemen.”
“Voor het Vlaams Belang moeten allochtone sociale huurders zelf het bewijs leveren dat ze geen eigendommen hebben in hun thuisland!”
“De huidige werkwijze van deze controles waarbij er enkel gecontroleerd wordt bij ‘vermoeden van fraude’, volstaat niet”, aldus D’haeseleer. “We pakken enkel het topje van de immense ijsberg aan, wat mag blijken uit het feit dat 1 op 2 controles fraude aantoont. Met een immense wachtlijst van maar liefst 182.436 kandidaat-huurders mag de Vlaamse Regering deze massale fraude niet langer tolereren.”
Het Vlaams Belang wil dat in de huurvoorwaarden ingeschreven wordt dat (kandidaat) sociale huurders van buitenlandse afkomst zélf moeten bewijzen dat ze in hun thuisland geen onroerend goed bezitten.
“Nu worden Vlaamse huurders eigenlijk gediscrimineerd. Zij worden immers streng gecontroleerd op eigendomsbezit, terwijl allochtone huurders nog steeds nagenoeg straffeloos een eigendom kunnen hebben in hun thuisland, wat ook massaal het geval is”, besluit D’haeseleer. “De beschikbare sociale woningen moeten gaan naar mensen die er echt nood aan hebben, niet naar fraudeurs die hier ondersteund worden met belastinggeld terwijl ze wel genoeg geld hebben voor een tweede eigendom in het buitenland. Als landen als Marokko of Turkije het nog steeds vertikken mee te delen of sociale huurders er een eigendom hebben, moeten de onderdanen van die landen hier een sociale woning worden ontzegd.”
