6 op 10 Centra Geestelijke Gezondheidszorg kampen met wachttijden langer dan 2 maanden
Maar liefst zes op de tien Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) kampen met wachttijden van langer dan twee maanden. Dat blijkt uit cijfers die Vlaams Parlementslid Suzy Wouters (Vlaams Belang) opvroeg bij Vlaams minister van Welzijn Hilde Crevits (cd&v). “De cijfers tonen aan dat lange wachttijden bij de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg alomtegenwoordig zijn en een grondige aanpak vereisen”, reageert Wouters.
In 2021 werden maar liefst 54.266 zorgperiodes, periodes waarin iemand zorg ontvangt, geregistreerd in de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg. Dat is een stijging van meer dan 5 procent ten opzichte van 2020 toen er 51.554 zorgperiodes geregistreerd werden. Het aantal zorgperiodes bij kinderen en jongeren tot 17 jaar in het bijzonder is met 8 procent toegenomen (tot 11.360 zorgperiodes in 2021). “Deze aantallen weerspiegelen de grote vraag naar psychologische hulp en hoe belangrijk het is om in te zetten op geestelijke gezondheidszorg”, aldus Wouters.
“Wachttijden tot wel een half jaar zijn onaanvaardbaar en staan een toegankelijke geestelijke gezondheidszorg in de weg”
Wachttijden in de geestelijke gezondheidszorg waren helaas ook in 2021 niet weg te denken. In zes op de tien van de centra moeten sommige doelgroepen tot meer dan twee maanden wachten op hulp, bij één op de drie zelfs langer dan drie maanden. In één centrum loopt de wachttijd zelfs op tot meer dan vijf maanden voor kinderen en jongeren. “De drempel om hulp te zoeken is vaak al hoog, deze wachttijden maken de situatie nog erger. Het is schrijnend dat net deze doelgroep, bij wie de nood zo hoog is, zo lang moet wachten op hulp”, zegt Wouters. “Vroegtijdig ingrijpen is nochtans essentieel om zwaardere problemen te voorkomen.”
Verschillende factoren spelen mee in de toegankelijkheid van de geestelijke gezondheidszorg, en tevens in het ontstaan van wachttijden. “Er is dan ook nood aan een geïntegreerde aanpak van deze problematiek waarbij er op verschillende niveaus initiatieven worden genomen om de toegankelijkheid van geestelijke gezondheidszorg te waarborgen”, besluit Wouters. “Voor personen met een hulpvraag moet er steeds tijdige en gepaste zorg voorhanden zijn.”
