15 mensen verdronken: Vlaams Belang wil extern asielbeleid

Voor het eiland Lesbos, niet ver van de kust van Turkije, zijn vandaag minstens 15 immigranten die Europa illegaal wilden bereiken verdronken. “Het opendeurbeleid van de EU en onze regering faciliteert en stimuleert illegale vormen van migratie”, zegt Kamerlid Dries Van Langenhove. “Met een wetvoorstel willen het Vlaams Belang illegale migratie een halt toeroepen en dus ook ervoor zorgen dat er geen mensen meer verdrinken.”

Het huidige systeem van open asielloketten, met asiel na illegale immigratie, pretendeert humaan te zijn, maar dat is de facto niet. “Het is zelfs ronduit cynisch”, aldus Van Langenhove. “Het beloont enkel degenen die de (financiële) middelen hebben of sterk genoeg zijn om de illegale overtocht te wagen. Dat soort beleid zorgt ervoor dat er sinds 2014 meer dan 24.000 illegalen verdronken of verdwenen zijn in een poging om de Europese Unie te bereiken via de Middellandse Zee. Ook vandaag hebben 15 personen dat triestige lot ondergaan.”

“Nochtans blijkt dat meer dan de helft van de mensen die een asielaanvraag indienen, wordt afgewezen en niet eens een echte vluchteling is”, vervolgt Van Langenhove. “Alleen al voor de eerste acht maanden van dit jaar zijn er 22.627 asielverzoeken geregistreerd, terwijl de beschermingsgraad slechts 40,3 procent bedroeg.”

Eén van de elementen om werkbaar asielbeleid te ontwikkelen is de externalisering van de Belgische asielprocedure en -bescherming, naar Deens model. “Het wetsvoorstel van het Vlaams belang voorziet een regeling in drie fasen waarbij asielzoekers die in België asiel aanvragen, worden overgebracht naar een derde land voor de inhoudelijke behandeling van het asielverzoek en de eventuele daaropvolgende bescherming in het derde land. Indien het derde land beslist dat de asielzoeker geen nood heeft aan internationale bescherming is het dan ook dat derde land in kwestie dat zorgt voor de terugkeer naar het land van herkomst van de persoon”, besluit Van Langenhove. “Dit wetsvoorstel vormt de wettelijke basis waarop België kan steunen om vervolgens een internationale overeenkomst of verdrag met een derde land te sluiten om dit voorstel concreet te maken. Denemarken voegde wat dat betreft de daad bij het woord en sloot begin september zo’n overeenkomst met Rwanda.”