Groepsverkrachtingen in Duitsland: “Helft daders is vreemdeling”
Op een vraag van de Duitse krant Bild-Zeitung kwam het Duitse Bundeskriminalamt, de Duitse federale recherche, met snoeiharde statistieken over groepsverkrachtingen. “Dagelijks zijn in Duitsland twee meisjes of vrouwen het slachtoffer van dergelijke verkrachtingen en de helft van de daders heeft niet de Duitse nationaliteit”, illustreert Kamerlid Dries Van Langenhove. “Er is geen enkele reden om aan te nemen dat de situatie in Duitsland veel verschilt met deze in België.”
Het Bundeskriminalamt registreerde in 2020 in totaal 704 aangiftes van groepsverkrachtingen, in 2019 waren dat er 710 en in 2018 659. “Die verkrachtingen worden vooral door mannen uit het Midden-Oosten gepleegd, zoals Afghanen, Syriërs en Irakezen”, aldus Van Langenhove, die verwijst naar het dertienjarig Oostenrijks meisje Leonie, dat recent een verkrachting door twee Afghanen niet overleefde. “Zeker de Afghanen zijn in de statistieken oververtegenwoordigd. Waar ze in 2018 0,3 procent van de bevolking uitmaakten, waren ze wel verdachten in minstens 6 procent van alle groepsverkrachtingen.” Het Vlaams Belang wijst erop dat het merendeel van de verkrachtingen begaan werden door asielzoekers van wie de asielaanvraag nog niet eens waren behandeld.
“De statistieken uit Duitsland geven te denken, nu er een massale instroom van vluchtelingen uit Afghanistan mag worden verwacht”
Volgens de criminoloog Christian Pfeiffer, die de cijfers duidde, is bij de daders steeds hetzelfde basispatroon te merken. “En dat is natuurlijk het verhaaltje dat we hier na elke rel in Brussel mogen horen”, vervolgt Van Langenhove. “Het gaat om gefrustreerde jonge mannen, die er in Duitsland niet in slagen van hun leven een succes te maken”. Volgens de wetenschappers slaan ze aan het verkrachten omdat ze uit culturen komen waarin mannen de dominerende rol spelen. En omdat de Duitse meisjes weinig interesse tonen, volgt frustratie, agressie en geweld. “Maar het is goed dat de culturele component wordt benoemd, want succesloze Duitsers slaan immers niet zomaar massaal aan het verkrachten. Belangrijk is nu echter dat er ook wordt gehandeld op basis van deze inzichten: de multiculturele samenleving moeten we afschrijven.”
“Gelet op de machtsgreep van de Taliban in Kaboel, zullen we allicht geconfronteerd worden met nieuwe massale instromen van Afghanen”, besluit Van Langenhove. “Criminele vreemdelingen, en niet enkel verkrachters, moeten stante pede het land worden uitgezet. Maar voorkomen is nog beter dan genezen. Gesloten instellingen komen de veiligheid alleen maar ten goede, en dat geldt zeker ook voor onze grenzen. We hebben al meer dan genoeg gedaan en onze absorptiecapaciteit is meer dan verzadigd. Nu moeten we inzetten op opvang in de regio en net zoals Frankrijk en Duitsland proactief akkoorden sluiten met Afghaanse buurlanden.”
