Vernieuwingsplan Justitie: “Belofte maken is belofte nakomen”
Het Vlaams Belang is weliswaar verheugd dat een belangrijk partijstandpunt gerealiseerd wordt in het vernieuwingsplan voor justitie dat gisteren in de commissie door de bevoegde minister Vincent Van Quickenborne (Open Vld) werd voorgesteld, maar tegelijkertijd blijft de partij niet zonder reden bijzonder sceptisch. “Het document puilt uit van grootse beloften en straffe uitspraken. Zo zou onder meer iedereen die vijftien dagen celstraf krijgt deze ook effectief moeten uitzitten”, zegt Kamerlid Marijke Dillen (Vlaams Belang). “Prima, maar laat het vooral geen dode letter blijven.”
“In de commissie Justitie ligt momenteel een wetsontwerp ter stemming waarbij veroordeelde criminelen indien ze aan de voorwaarden voldoen hun enkelband zelfs al van thuis zouden kunnen aanvragen, zodat ze hun straf thuis kunnen uitzitten en geen enkele dag in de gevangenis moeten doorbrengen”, aldus Dillen. “Het is ten zeerste de vraag hoe dit ontwerp te rijmen valt met de verklaringen van de minister.”
“Deze keer moet de aankondigingspolitiek bij Justitie eens resulteren in een realisatiepolitiek”
Ook de praktische haalbaarheid van de uitspraken van de minister zijn volgens het Vlaams Belang een pijnpunt. “Zo zou de inwerkingtreding van de uitvoering van alle celstraffen reeds vanaf december 2021 een feit moeten zijn”, vervolgt Dillen, “maar er is allerminst voldoende gevangeniscapaciteit om hieraan tegemoet te komen. Vandaag zitten vele van onze gevangenissen al overvol en zolang de gevangeniscapaciteit niet drastisch wordt verhoogd, zullen deze aankondigingen van de minister dode letter blijven.”
Het Vlaams Belang wijst er ook op dat er onder meer twee miljoen euro wordt voorzien voor nieuwe rechters, maar de vraag is of er wel voldoende kandidaten voor jobs zullen gevonden worden. “Een eenvoudige blik op de webstek van de Hoge Raad voor Justitie toont aan dat 16 van de 19 openstaande vacatures voor plaatsvervangende vrederechters niet ingevuld geraken.”
“Dat er extra financiële middelen naar een departement gaan dat al decennia lang aan de zuurstof ligt, is niet alleen een goede zaak, maar het is ook bijzonder noodzakelijk”, besluit Dillen. “De vraag is echter of het zoals gewoonlijk bij loze beloftes zal blijven. In het land van beloftes sterft men van armoede.”
