Stop de asiel-vaudeville

Het mes moet er in. Er moet bespaard worden. Dat riedeltje horen we steeds eens het woord ‘begroting’ in de gangen van de Wetstraat weergalmt. Ook nu is Vivaldi op het moment van dit schrijven angstvallig op zoek naar geld. Tegelijkertijd liet staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) al weten te werken aan een nieuwe capaciteitsverhoging voor de opvang van asielzoekers.

Of de staatssecretarissen nu Francken, De Block of de Moor heten, of ze nu een partijkaart van de N-VA, de Open Vld of de cd&v hebben, één ding is zeker: de asiel-vaudeville gaat in dit land steeds onverminderd door. Op ‘topdagen’ melden zich niet minder dan 450 mensen aan bij de dienst Vreemdelingenzaken. Dat zijn cijfers die doen terugdenken aan de periode dat Francken de scepter zwaaide op die positie.

Dat is niet toevallig zo: geen van de traditionele partijen heeft ooit echte veranderingen doorgevoerd in de gulle Belgische opengrenzenpolitiek. Francken, De Block en nu De Moor mogen dan wel enigszins verschillen qua retoriek, als we naar de harde cijfers en feiten kijken zijn ze allemaal niet meer gebleken dan de portier van Hotel Belgica.

Van een ontradingsbeleid is geen sprake. Van een terugkeerbeleid al helemaal niet. En dat zien we ook in onze straten. Deze legislatuur trok zelfs de ultralinkse Brusselse regering aan de alarmbel en zond een brief naar de federale overheid. In haar schrijven sprak ze over niet minder dan 100.000 illegalen die in Brussel zouden verblijven. Alles wijst erop dat dit een onderschatting was, maar zelfs als dat niet het geval zou zijn, is dit nog steeds een aantal om van te duizelen. Ter vergelijking: dat is méér dan tweemaal het totale aantal inwoners van een stad als pakweg Lokeren.

Voor wie zelfs nu niet inziet dat we met dit immigratie- en asielbeleid niet verder kunnen, is maar één adjectief toepasselijk: wereldvreemd. De winter is nog niet aangebroken, maar toch kunnen veel van onze mensen nu al hun energierekening niet meer betalen. De inflatie blijft maar doorgaan. Uiteraard zijn Vlamingen geen onmensen: iedereen heeft medelijden met een gezin dat voor oorlog op de vlucht moet. Maar de bittere realiteit is dat gelukzoekers van over heel de wereld misbruik maken van onze gulheid om langs tal van veilige landen naar specifiek dit land te migreren en zich hier in de illegaliteit te nestelen, in afwachting van een nieuwe regularisatiesronde.

Een vaudeville kan leuk zijn. Maar niet als ze blijft duren. Eén ding is zeker: de Belgische asielvaudeville heeft lang genoeg geduurd. Daar is de overgrote meerderheid van de Vlamingen het mee eens. Tijd om eindelijk eens naar die mensen te luisteren!

Tom Van Grieken