Reeds dramatische tewerkstellingscijfers van personen met een beperking dalen verder sinds start Vivaldi
De federale regering haalt haar eigen 3 procentdoelstelling voor de tewerkstelling van personen met een handicap niet. Zo blijkt uit cijfers die Kamerlid Ellen Samyn (Vlaams Belang) opvroeg bij alle federale ministers en staatssecretarissen. Het gemiddeld percentage van de verschillende ministers blijft steken op minder dan 1,50 procent. Geen enkele minister of staatssecretaris haalt de beoogde 3 procent. Met 0,45 procent is minister Verlinden (cd&v) de slechtste leerling van de klas.
In 2007 besliste de toenmalige regering dat iedere federale overheidsdienst een tewerkstellingsgraad van 3 procent inzake personen met een handicap moet behalen. “De Vivaldi-regering haalt deze doelstelling in de verste verte niet”, aldus Samyn. ”Integendeel, de percentages zijn enkel gedaald sinds het aantreden van deze regering. Opvallend is ook dat geen enkele minister of staatssecretaris afzonderlijk de beoogde 3 procentdoelstelling behaalt. Cd&v-minister Annelies Verlinden scoort het slechtst met 0,45 procent.”
“Het Vlaams Belang pleit voor een integrale afschaffing van de prijs van de arbeid en het toegankelijk maken van openbaar vervoer en infrastructuur voor personen met een handicap”
Cijfers van de UGent tonen aan dat het verschil in werkzaamheidsgraad tussen mensen zonder en met beperking vrijwel nergens groter is dan in dit land. Met een verschil van 38 procent doet België het veel slechter dan het EU-gemiddelde van 23,1 procent. In de EU doet enkel Ierland het nog slechter. “Aan de motivatie van personen met een handicap zal het in ieder geval niet liggen”, gaat Samyn verder. “Een groot deel van de niet-tewerkgestelde personen geeft aan dat hij of zij wil werken, mits ondersteunende maatregelen of een aanpassing van de werkopdrachten. Deze regering is druk bezig met het opmaken van allerhande plannen en rapporten, maar weigert de structurele maatregelen te nemen die écht nodig zijn.”
Er zijn volgens het Vlaams Belang een aantal grote obstakels die dringend moeten worden weggewerkt. Ten eerste de ‘kost van arbeid’, meer bepaald voor de inkomensvervangende tegemoetkoming. “Ze verliezen namelijk hun tegemoetkoming wanneer ze meer dan een derde verdienen van wat iemand zonder handicap zou verdienen”, aldus Samyn. Maar ook het openbaar vervoer en de algemene infrastructuur zijn volgens haar vaak inadequaat ingericht om te voldoen aan hun behoeften. “Zo moeten treinreizigers met een beperkte mobiliteit vooraf een reservatie maken om assistentie te ontvangen, waarbij voor 132 stations deze reservering minimaal 1 dag van tevoren moet worden gemaakt. Wat de infrastructuur betreft, zien we zelfs dat bij de bouw of renovatie van overheidsgebouwen de toegankelijkheidsnormen gewoonweg worden genegeerd. Het Vlaams Belang pleit voor een fundamentele beleidsomslag en voor het eindelijk wegwerken van deze drempels. Voor ons is een beperking geen handicap op de arbeidsmarkt.”
