Na vier jaar beleid kan Theo Francken handen niet in onschuld blijven wassen.
Vlaams Belang eist dringende uitbreiding capaciteit in gesloten centra tot minstens 1.500 plaatsen.
Terwijl het land steeds meer overlast ondervindt van de constante stroom illegalen, lijkt er in de hoogste regionen van de macht in dit land niets te veranderen. Men schuift de zwarte piet door naar een hoger of een lager beleidsniveau, of men tracht te scoren met forse uitspraken die haaks staan op het gevoerde beleid. “Moest ik burgemeester van Brussel zijn, twee weken en het probleem was opgelost,” verklaarde Theo Francken twee weken geleden stoer. Gisterenavond in Terzake liet diezelfde Francken echter doodleuk optekenen dat hij het probleem niét “op korte termijn” kan oplossen.
Francken zit nu al vier jaar aan het roer, wat bezwaarlijk een korte termijn kan genoemd worden. In die vier jaar is het probleem van de zogenaamde transmigratie er alleen maar groter op geworden. De cijfers spreken boekdelen: terwijl er in 2015 sprake was van 3.916 onderschepte ‘transmigranten’, was dat aantal vorig jaar al opgelopen tot 9.347. Met 6.431 geregistreerde ‘transmigranten’ stevenen we voor dit jaar overigens af op een nieuw record.
De kern van de zaak is dat er – tegen alle beloftes, aankondigingen en stoere communicatie in – nog altijd geen sprake is van een geloofwaardig uitwijzingsbeleid. Ook hier weerleggen de harde cijfers het aanhoudende ‘fake news’ van Theo Francken. Zo berekende de Europese Commissie de Belgische 'return rate' in 2017 op 16,3 procent. In 2016 ging het om 20,96 procent, het jaar ervoor om 17,88 procent.
De kern van de zaak is uiteraard dat er nog steeds een nijpend tekort bestaat aan capaciteit in de gesloten centra voor gedwongen terugkeer. En dat is een zaak die volledig in handen ligt van de Belgische regering en een verantwoordelijkheid die dus niet kan afgewenteld worden op onwillige burgemeesters of ‘Europa’. Het aantal keren dat Theo Francken een uitbreiding van de capaciteit aankondigde, overtreft ondertussen in ieder geval het aantal plaatsen dat er effectief is bijgekomen. Feit is dat de capaciteit in de gesloten centra op amper 630 plaatsen ligt. Nog geen 200 extra plaatsen in goed vier jaar tijd zijn niet alleen te weinig, maar ogen ook bijzonder mager wanneer men weet dat in volle asielcrisis in enkele maanden tijd zo’n 20.000 opvangplaatsen konden bij gecreëerd worden.
Hoe men het ook draait of keert: zonder een drastische verhoging van de capaciteit in de gesloten terugkeercentra zal er van een geloofwaardig terugkeerbeleid geen sprake zijn en zal de kwestie van de ‘transmigranten’ en andere illegalen onopgelost blijven. Het Vlaams Belang herhaalt zijn pleidooi voor de dringende uitbreiding van de capaciteit in gesloten terugkeercentra tot minstens 1.500 plaatsen. Zo niet, blijft het voor onze politiediensten dweilen met de kraan open.
