Met De Moor onderweg naar historisch hoge asielcijfers
Het aantal asielaanvragen blijft almaar verder tot nieuwe recordhoogten pieken. “In augustus werden liefst 3.529 asielaanvragen geregistreerd, goed voor een stijging van de asielcijfers van nog maar eens 16 procent in vergelijking met de maand voordien”, zegt Kamerlid Dries Van Langenhove, die de nieuwe cijfers van het CGVS kon inkijken. In vergelijking met augustus 2019 – het laatste pre-coronajaar en meteen ook een piekjaar waarin het hoogste aantal aanvragen werd geregistreerd sinds de historische migratiedijkbreuk van 2015 – gaat het zelfs om een stijging van liefst 51 procent. Vluchtelingenwerk Vlaanderen vraagt nu zelfs dat de terugkeercapaciteit wordt ingezet voor meer opvang: maar dat is de wereld op zijn kop. We moeten nu meer dan ooit inzetten op terugkeer en opvang in eigen regio, want het is de instroom die veel te hoog is.”
“Voor de volledigheid dient nog gezegd dat de beschermingsgraad in augustus is teruggevallen tot amper 32 procent”, merkt Van Langenhove op. “Dat betekent dat twee op drie asielzoekers zelfs volgens onze lakse regels geen recht op asiel blijkt te hebben. Fraudeurs dus.”
“Deze asielcijfers zijn hallucinant, maar niet verbazend”
Voor de eerste acht maanden van dit jaar staat de teller ondertussen reeds op 22.627 asielaanvragen, waarmee meteen een nieuw record wordt gevestigd. “Concreet gaat het om een stijging van liefst 29 procent in vergelijking met dezelfde periode in 2019. Tegenover vorig jaar gaat het zelfs om een stijging van 50 procent”, aldus Van Langenhove. “De asielcijfers bevestigen de evolutie die zich eerder reeds aftekende en waarvoor het Vlaams Belang bij herhaling heeft gewaarschuwd. De tendens is onmiskenbaar: met gemiddeld 2.828 asielaanvragen per maand dreigen we dit jaar af te klokken op een totaal van liefst 34.000 asielaanvragen, waarmee de kaap van het crisisjaar 2019 (27.742 aanvragen) ruim wordt overschreden. Vluchtelingenwerk Vlaanderen vraagt nu zelfs dat de terugkeercapaciteit wordt ingezet voor meer opvang: maar dat is de wereld op zijn kop. We moeten nu meer dan ooit inzetten op terugkeer en opvang in eigen regio, want het is de instroom die veel te hoog is.”
“Dit land blijft zich immers met verve als migratiemagneet in de etalage plaatsen, waardoor als vanzelf nieuwe stromen worden aangezogen. Voor het overige blijft De Moor hooguit morrelen in de marge”, besluit Van Langenhove. “Nog meer personeel voor de asieldiensten, nog meer opvangplaatsen, nog meer geld om de instroom op te vangen, terwijl geloofwaardige maatregelen (of zelfs maar voornemens) om de instroom aan banden te leggen, nog steeds uitblijven. De gevolgen zijn ernaar en de factuur ervan wordt betaald door degenen die er niet voor gekozen hebben: de hardwerkende Vlamingen die ondertussen ook de rekening van de piekende levensduurte krijgt opgelepeld.”
