Het begrotingstekort mag niet doorgerekend worden aan de burger, wel aan het systeem
De Belgische begroting kleurt bloedrood, en voorspeld wordt dat dit de eerstkomende jaren niet positief zal veranderen, maar zelfs negatief. In De Ochtend op Radio 1 stelde vicepremier Frank Vandenbroucke (Vooruit) onomwonden dat een terugdringen van het begrotingstekort tegen 2028 niet op tafel ligt. “Terwijl andere landen vooruitgaan, zal België verder in de rode cijfers blijven duiken”, reageert Kamerlid Wouter Vemeersch (Vlaams Belang). “De erfenis van Vivaldi weegt loodzwaar, maar de coalitiepartners blijken verder te willen op hetzelfde elan. De begroting is een probleem inherent aan de Belgische ziekte. Hervormen is de therapie. Besparen op het systeem, en niet op de mensen, is het medicijn. ”
Het Belgisch begrotingstekort bedraagt momenteel 4,4 procent van het bruto binnenlands product (bbp). Intussen liep dit land reeds miljarden euro’s van de Europese Unie mis net door de barslechte begroting en wenkt het Europese strafbankje. Een recent rapport van het Monitoringcomité stelde bovendien dat bij ongewijzigd beleid het begrotingstekort tegen 2029 zal oplopen tot 44,8 miljard euro of 6,3 procent van het bbp. Maar volgens Vandenbroucke moet er niet aan de alarmbel getrokken worden en is het halen van het Europees vooropgestelde tekort van 3 procent tegen 2028 zelfs geen doelstelling.
“De miljardenfactuur van migratie, de nutteloze Senaat en de overbodige provinciale besturen zijn laaghangend fruit waar met een vingerknip in gesnoeid kan worden”
Voor het Vlaams Belang is het vanzelfsprekend dat investeringen broodnodig zijn. “Investeren in verschillende sectoren - van kinderopvang en onderwijs over veiligheid tot justitie - is noodzakelijk, maar daartoe moet ruimte worden gecreëerd door te hervormen en te besparen op het systeem”, aldus Vermeersch. “De miljardenfactuur van migratie, de nutteloze Senaat en de overbodige provinciale besturen zijn laaghangend fruit waar met een vingerknip in gesnoeid kan worden. En daarnaast moet men natuurlijk hervormen, want daarmee slaat men twee vliegen in één klap: een arbeidsmarkthervorming, een fiscale hervorming en een pensioenhervorming hebben zowel impact op de inkomsten als de uitgaven in de begroting. Maar dat kan alleen door meer bevoegdheden naar Vlaanderen te halen, want hervormen is binnen België onmogelijk geworden.”
“Over besparen op het systeem, en dus zichzelf, durven de socialisten van Vooruit niet te spreken. Daarmee zou men immers tegen gevoelige Waalse schenen schoppen. Dat werd nogmaals duidelijk in het debat over de veel te gulle partijfinanciering die zij pertinent weigeren aan te pakken”, besluit Vermeersch. “Ook de miljardentransfers naar Wallonië helpen ons niet vooruit, integendeel. Het Belgische systeem is een bodemloze geldput die nooit gevuld zal raken. In het belang van beide landsdelen: laat ons dit experiment na haast 200 jaar stopzetten en broederlijk uit elkaar gaan.”
