Francken Faalt

Vandaag stelde Vlaams Belang-voorzitter zijn boek ‘Francken faalt’ voor in het Brusselse Maximiliaanpark. De Vlaams Belang-voorzitter plaatst in zijn boek het fakenews van deze regering tegenover de harde objectieve, onweerlegbare en verifieerbare cijfers en feiten. Het boek kan gratis worden besteld of gedownload via de website www.franckenfaalt.be

Goed vier jaar nadat Theo Francken aantrad als staatssecretaris voor Asiel en Migratie, is het gepast een balans op te maken en te kijken wat er van de veel beloofde verandering in huis is gekomen. In zijn boek ‘Francken faalt’. Het staat buiten kijf dat er de afgelopen jaren heel wat te doen is geweest rond de figuur van Theo Francken. Het debat ging echter bijna altijd de perceptie van het beleid, zelden of nooit over het beleid zélf. In de ‘debatten’ die op deze manier gevoerd werden, speelde de verzamelde linkerzijde steevast de rol waarin ze zich het beste voelt: die van moreel aanklager en spokenjager (vermits ze van leer trekt tegen iets wat er niet is, met name een kordaat immigratiebeleid.) Terwijl de discussie werd gevoerd over de woorden van Theo Francken, wordt het eigenlijke debat, met name dat over zijn daden, niet gevoerd.

Precies dat debat had Tom Van Grieken graag met Theo Francken gevoerd, maar dat doet ook Theo Francken liever niet. Telkens wanneer De Zevende Dag of Terzake een debat wilde organiseren, kwam er een weigering van zijn kant.

Feiten en cijfers op een rij of: het verschil tussen ‘Theo-rie’ en ‘Theo-praktijk’

Eerder dit jaar lanceerde het Vlaams Belang een immigratie-app waarin onze partij de ‘goed nieuws’-show en de stoere uitspraken van Theo Francken confronteert met een aantal harde en verifieerbare cijfers. In dit boek worden ze verder uitgewerkt en toegelicht. Kort enkele cijfers op een rij:

• Sinds het aantreden van deze regering is er opnieuw een toename van de globale immigratiedruk. Vorig jaar steeg het aantal nieuwe immigranten tot net geen 140.000, het op één na hoogste aantal sinds het begin van de tellingen.

• De gezinshereniging blijft onverminderd het belangrijkste immigratiekanaal. In 2015 werden 55.928 verblijfsvergunningen om familiale redenen toegekend. In 2016 waren er dat 50.928, vorig jaar waren het er 52.066. Aangezien de regering heeft nagelaten de gezinshereniging voor asielzoekers te verstrengen, zal de stijging zich verder doorzetten.

• Geheel tegen de Europese trend in, zit het aantal asielaanvragen in dit land opnieuw in stijgende lijn. In totaal werden in de eerste acht maanden van dit jaar al 15.153 asielaanvragen ingediend, goed voor een stijging van bijna 20 procent met vorig jaar.

• Het terugkeerbeleid faalt over de volle lijn. De Europese Commissie berekende de Belgische ‘return rate’ in 2017 op 16,3 procent. In 2016 ging het om 20,96 procent, het jaar ervoor om 17,88 procent. Daarmee bengelt dit land in het Europese peloton.

• Er is nog altijd een schrijnend tekort aan capaciteit in de gesloten terugkeercentra. De afgelopen vier jaar kwamen er nog geen 200 extra plaatsen bij. Dat is lang niet genoeg en zelfs ondermaats, zeker in vergelijking met de 20.000 extra opvangplaatsen die er tijdens de volle asielcrisis in nauwelijks enkele maanden tijd bijkwamen.

• Het capaciteitsgebrek in de gesloten centra voor gedwongen terugkeer zorgt niet alleen voor een van de slechtste terugkeercijfers in Europa, maar leidde ook tot de waanzinnige draaideurpolitiek tegenover illegalen, die haar voorlopig dieptepunt bereikte toen midden september zelfs criminele ‘sans papiers’ op vrije voeten werden gelaten om opgepakte ‘transmigranten’ voorlopig op te sluiten.

• Onder deze regering is het probleem van de illegalen er alleen maar groter op geworden. Dat tonen niet alleen de toestanden in en rond de snelwegparkings en het Brusselse Maximiliaanpark, maar dat bewijzen ook de cijfers: terwijl er in 2015 sprake was van 3.916 onderschepte ‘transmigranten’, was dat aantal vorig jaar al opgelopen tot 9.347. Met 6.431 geregistreerde ‘transmigranten’ stevenen we voor dit jaar overigens af op een nieuw record.

Model Maggie De Block

In zijn oppositieperiode spaarde Theo Francken zijn kritiek op  toenmalig staatssecretaris Maggie De Block niet. Vandaag, enkele jaren later, blijkt echter hoe het perceptiebeleid van De Block model heeft gestaan voor het beleid dat Francken zelf voert.

Wie de cijfers en de feiten bekijkt, kan weinig anders dan vaststellen dat het beleid van Francken niet veel verschilt van dat van zijn voorgangster Maggie De Block. Anders gezegd: als oppositielid zou Theo Francken zware kritiek hebben gehad op het beleid dat hij vandaag voert.

Er is overigens nog een andere gelijkenis, want net zoals hij zijn voorgangers verweet, bedient Theo Francken zich van precies dezelfde bedenkelijke cijfertrucs om de feiten op te smukken en zijn resultaten mooier voor te stellen dan ze zijn. Een treffende illustratie hiervan is de manier waarop Francken de terugkeercijfers pimpt.

Francken doet grosso modo immers hetzelfde als De Block. Het enige verschil is het gebruik van sociale media zoals Facebook en Twitter, waar Francken met welgemikte symbooldossiertjes en ‘provocaties’ de aandacht weet af te leiden van het beleid zoals het in werkelijkheid gevoerd wordt.

Europa als (uit)vlucht

Wanneer de feiten blijken te zijn wat ze zijn, bestaat een beproefde tactiek van beleidsmakers erin om te verwijzen naar ‘Europa’, waar dan de oplossing voor de ganse problematiek zou liggen. Wanneer Theo Francken vaststelt dat Europa inzake immigratie ‘aan het kantelen’ is, heeft hij overschot van gelijk. Deze ontwikkeling is echter niet het werk van regeringen zoals de zijne, maar kwam slechts tot stand onder druk (en regeringsdeelname) van partijen zoals de Oostenrijkse FPÖ en de Italiaanse Lega – beiden Europese bondgenoten van het Vlaams Belang.

Los van de vaststelling dat het Belgische immigratiebeleid onder Theo Francken de afgelopen vier jaar helaas niet ‘gekanteld’ is, blijft de vraag welke positie de Belgische regering en in het bijzonder de staatssecretaris voor Asiel en Migratie op Europees vlak eigenlijk inneemt. Op dit vlak vallen vooral de dubbelzinnige en ongeloofwaardige posities in de N-VA meer dan eens inneemt. Enkele voorbeelden:

• Terwijl de N-VA aanvankelijk kritische verklaringen aflegde over Merkel en haar ‘Willkommenspolitik’ kiest de N-VA aan de andere kant regelmatig haar kant. Zo sprak Theo Francken zich – volledig op één lijn met Merkel – uit voor het opleggen van verplichte quota, maar ook voor sancties tegen regeringen die zich openlijk verzetten tegen open grenzen.

• In de marge van de Europese top van 5 juni 2018 baarde Theo Francken opzien toen hij voor de camera’s pleitte voor een kordate aanpak van de illegale immigratie naar Australisch model. Al spoedig bleek dat Francken in de beslotenheid van de top helemaal niets had gezegd over pushbacks . De stoere praatjes hadden dus totaal niets te maken met het reëel ingenomen standpunt tijdens de top. Ze waren alleen voor de galerij bedoeld.

• In maart vorig jaar baarde Theo Francken opzien met zijn uithaal naar de ngo-acties op de Middellandse Zee. Volgens hem waren die immers mee verantwoordelijk voor een aanzuigeffect (met als gevolg nog meer doden op de Middellandse Zee), een kritiek die het Vlaams Belang eerder al had geuit, maar niet alleen richting ngo’s. Op hetzelfde moment speelden immers ook Belgische marineschepen – onder bevoegdheid van Franckens partijgenoot en minister van Defensie Steven Vandeput – de rol van veerdienst voor de illegale immigratie over de Middellandse Zee. Dat was Theo Francken kennelijk ‘vergeten’, ook toen hij enkele maanden later plots pleitte voor een stopzetting van de Europese marine-operaties op de Middellandse Zee. Helemaal pijnlijk werd het toen de EU-vertegenwoordigster voor Buitenlands Beleid, Federica Mogherini, prompt liet weten dat ze uit de mond van de Belgische delegatie nochtans geen kritiek had vernomen op Operatie Sophia.

• Samenvattend kunnen we dan ook zeggen dat Theo Francken en zijn partij op Europees niveau dezelfde dubbele rol speelt als in de Belgische regering: stoere woorden voor de camera’s dienen enkel om een gebrek aan daden op het terrein te camoufleren.

Conclusie: zandzakjes tegen de zondvloed

Het zogenaamd ‘streng maar rechtvaardige’ immigratiebeleid van Theo Francken is louter electorale marketing. Het bestaat niet in de realiteit.

Er werden de afgelopen jaren in het beste geval hier en daar enkele beperkte initiatieven genomen en – vooral – aangekondigd. Veelal gaat het om maatregelen waar op zich weinig of niets tegen in te brengen valt, maar die in de verste verte niet volstaan om een kentering in het immigratiebeleid teweeg te brengen. Maatregelen die wél een impact zouden kunnen hebben, bleven uit of hooguit in de aankondigingsfase steken. Goed genoeg voor de televisiecamera’s, maar niet voor het regeringswerk.

Van een zo noodzakelijke trendbreuk is absoluut geen sprake. Ook de beste publiciteitscampagne kan niet verhelen dat de immigratiekranen nog steeds openstaan en België ook onder Theo Francken blijft wat het was: een topbestemming voor immigratie vanuit alle windstreken. Of om het met de woorden van Francken zelf te zeggen: een land zonder grenzen.

De ‘debatfiches’ weerlegd

Geconfronteerd met kritiek op de kloof tussen woord en daad bij Theo Francken, reageren sommigen voorspelbaar met de door de partij ter beschikking gestelde debatfiches in de hand. Hieronder de vier meest gebruikte clichés:

‘Met de socialisten zou het nog veel erger zijn.’

Deze klassieker is aantoonbaar onjuist. De omvang van het probleem is immers gegroeid onder Theo Francken.

‘Theo wil wel, maar hij mag niet van de Europese Unie.’

Regeringen van verschillende andere EU-landen slagen er wél in een kordaat immigratiebeleid te voeren. De regering waar Francken deel van uitmaakt, heeft altijd het opengrenzenbeleid van de EU gesteund wanneer het erop aan kwam.

‘Theo wil wel, maar hij mag niet van zijn coalitiegenoten.’

De N-VA heeft vrijwillig gekozen voor een coalitie met partijen die mee verantwoordelijk zijn voor de reusachtige puinhoop die het Belgische immigratie- en asielbeleid is - zonder op enig moment van een kordater beleid een breekpunt te maken.

‘Theo doet zijn best’

Met Theo Francken kwam er geen kentering in het beleid, alleen in de retoriek. In dat opzicht is het hele politieke handelen van Francken eigenlijk nog nefaster dan dat van zijn voorgangers, want hij voert in feite hetzelfde beleid terwijl hij het omgekeerde beweert of suggereert.

Genoeg woorden, nu daden

Het Vlaams Belang beperkt zich niet alleen tot kritiek. Na onze analyse en kritiek op het gevoerde immigratiebeleid, volgen 14 concrete voorstellen voor een kordaat en correct immigratiebeleid.

14 VOORSTELLEN VOOR EEN ECHT KORDAAT IMMIGRATIEBELEID

1. Controle over eigen nationale grenzen

Grenscontroles zijn nog steeds een doeltreffend middel om illegale immigratie en de import van criminaliteit aan banden te leggen. Landen moeten het recht hebben op elk moment naar eigen goeddunken over te gaan tot het invoeren van grenscontroles waar, wanneer en voor hoelang zij dat nodig achten. Het Schengenverdrag moet worden opgezegd. Het Vlaams Belang is van oordeel dat elk land opnieuw het recht moet hebben om zélf te bepalen wie en onder welke voorwaarden het land binnenkomt.

2. Sluit de Europese buitengrenzen

De lakse aanpak van de aanzwellende illegale immigratie naar Europa heeft de indruk gewekt dat het lonend is om de oversteek te wagen en heeft een massa-immigratie van miljoenen gelukzoekers naar Europa tot gevolg. Enkel het waterdicht afsluiten van de Europese buitengrenzen zal aan potentiële gelukzoekers duidelijk maken dat een migratie naar Europa kansloos is en een einde maken aan de massale verhuisbewegingen. Op deze manier kan de dodentol op de Middellandse Zee tot een minimum worden beperkt.

3. Opvang in eigen regio

De Vluchtelingenconventie van Genève is niet meer aangepast aan de situatie van de eenentwintigste eeuw en moet dringend herbekeken worden. Het Vlaams Belang wil dat het territorialiteitsprincipe wordt ingeschreven in de Conventie, met als uitgangspunt dat asielzoekers in eigen regio worden opgevangen. Het is toch al te gek dat vluchtelingen nu vaak duizenden kilometers reizen en tal van veilige landen passeren vooraleer ze ergens asiel aan73 vragen. Opvang in eigen regio maakt ook de terugkeer naar eigen land – eens de problemen zijn opgelost – gemakkelijker. Het is bovendien goedkoper en leidt dus tot een efficiëntere besteding van de eigen middelen, waardoor meer vluchtelingen geholpen kunnen worden (en niet enkel de vluchtelingen die het geld of het geluk hebben West-Europa te bereiken).

4. Geen inzet van marine als veerdienst voor illegalen

In de praktijk werden Europese marineschepen gedegradeerd tot een soort veerdienst, wat voor de georganiseerde mensensmokkel geweldige opportuniteiten en winsten heeft geschapen. De inzet van Belgische en Europese marineschepen mag niet langer dienen om de illegale immigratie te faciliteren, maar moet erop gericht zijn ze te verhinderen en op die manier te beletten dat mensen aan hun gevaarlijke overtocht beginnen.

5. Verstreng de visumpolitiek

In plaats van werk te maken van een betere beveiliging van de Europese buitengrenzen, koos de EU er de voorbije jaren voor om de grenzen steeds verder open te zetten. De voortdurende versoepeling van de visumpolitiek heeft de illegale immigratie gefaciliteerd in plaats van ze tegen te gaan, en moet dan ook worden stopgezet.

6. Geen versoepeling economische immigratie

Het Vlaams Belang verzet zich tegen een versoepeling van de regels voor zogenaamde ‘economische immigratie’. De bewering dat economische immigratie de illegale instroom zal verminderen, mist elke onderbouwing en wordt bovendien door de feiten tegengesproken.

De bewering dat de achterpoort van de illegale immigratie kan worden gesloten door de voordeur open te zetten, getuigt van wereldvreemdheid. De economische immigratie waarvan sprake zal gewoon een extra toegangspoort vormen, maar zal de andere immigratiekanalen geenszins ontlasten. Het versoepelen van economische immigratie getuigt bovendien van kortzichtigheid. De robotisering dreigt de volgende jaren in tal van sectoren immers te leiden tot forse personeelsinkrimpingen.

Het Vlaams Belang wil dat het beleid eerder focust op de activering van en werkverschaffing aan eigen werklozen.

7. Strengere regels gezinshereniging

Gezinshereniging en huwelijksmigratie blijven het grootste immigratiekanaal naar dit land. Het systeem genereert niet alleen een permanente instroom, maar zorgt er ook voor dat het integratieproces telkens van nul moet herbeginnen. De regels voor gezinshereniging moeten dan ook fors worden aangescherpt. Huwelijksmigratie naar België kan enkel wanneer de band van beide partners met dit land groter is dan met het land van herkomst van de kandidaat-migrant. In afwachting van de door het Vlaams Belang bepleite heroverdracht van het immigratiebeleid naar de lidstaten, moeten de bestaande Europese immigratierichtlijnen maximaal worden benut. Dat is in dit land tot op heden niet het geval. Zo zijn de Belgische regels inzake gezinshereniging nog lakser dan de Europese richtlijn toelaat.

8. Opvang asielzoekers in gesloten centra

In afwachting van een grondige hervorming van het asielrecht met opvang in eigen regio als basis pleit het Vlaams Belang voor een snelle behandeling van de asielaanvragen, zonder mogelijkheden om eindeloos te procederen. Om te vermijden dat asielzoekers na de afwijzing van hun aanvraag onderduiken, moeten zij ondergebracht worden in gesloten centra, voor de gehele duur van de procedure.

9. Actieve opsporing en uitzetting illegalen

Illegaal verblijf mag niet langer beloond worden met een verblijfsvergunning, zoals eerder in dit land gebeurde. In plaats van het feitelijke gedoogbeleid tegenover illegale immigratie moet werk gemaakt worden van een actief opsporings- en uitzettingsbeleid. De achilleshiel van elke geloofwaardige immigratie- en asielpolitiek is en blijft een efficiënt uitzettingsbeleid. Zolang een uitwijzingsbevel niet wordt gevolgd door een effectieve repatriëring blijft zich via ‘radio gsm’ het bericht verspreiden dat men in dit land – eens voet aan wal gezet – kan blijven. De extra plaatsen in de gesloten instellingen die er de voorbije jaren bijkwamen, zijn slechts een druppel op een ondertussen oververhitte plaat. De middelen voor de gedwongen terugkeer van illegalen moeten eindelijk drastisch worden opgetrokken.

10. Koppel ontwikkelingshulp aan terugnamebereidheid

Er moet meer druk worden uitgeoefend op landen die niet meewerken aan het indammen van de illegale migratie en de strijd tegen de mensensmokkel. Ontwikkelingshulp, samenwerkingsverbanden en gunstige handelsverdragen moeten worden gekoppeld aan de bereidheid van derde landen om afgewezen asielzoekers en andere uitgewezen onderdanen terug te nemen en de demografische explosie in de derde wereld tegen te gaan.

11. Onze nationaliteit is een gunst, geen recht

Enkele jaren geleden werd de ‘Snel Belg’-wet vervangen door een ‘Vlotjes Belg’-wet. Om de nationaliteit te verwerven, is de minimale verblijfsduur nog altijd te kort, zijn de vereisten inzake economische zelfredzaamheid te laks en de inburgeringsvoorwaarden te vrijblijvend.

Het Vlaams Belang pleit dan ook voor een verstrakking van de nationaliteitswetgeving. De nationaliteit moet verdiend worden en kan pas na een verblijf van tien jaar worden toegekend. Het Vlaams Belang wil bovendien een einde maken aan de dubbele nationaliteit.

12. Aparte sociale zekerheid voor immigranten

Immigranten krijgen van dag één toegang tot toegang tot onze sociale zekerheid en sociale voorzieningen. Dit werkt als een magneet op gelukzoekers van over heel de wereld. Het Vlaams Belang wil de toegang tot onze sociale zekerheid afhankelijk maken van een minimum verblijfsduur en minimum arbeidsprestatie in ons land. Ook het voldoen aan de inburgeringsplicht moet een voorwaarde zijn om van onze sociale zekerheid te genieten.

13. Bestrijden sociale fraude door allochtonen

Bijstands- of sociale woningfraude door allochtonen die buitenlandse eigendommen hebben, blijft bijna steeds onbestraft bij gebrek aan controle-initiatieven. Het Vlaams Belang wil dat werk wordt gemaakt van een ernstige eigendomscontrole in de herkomstlanden. Het Vlaams Belang pleit ervoor om toekenning van een uitkering of een sociale woning aan een persoon met een vreemde nationaliteit afhankelijk te maken van een te leveren bewijs dat de betrokkene geen onroerende eigendommen in het thuisland heeft.

14. Inburgering als voorwaarde verblijfsvergunning

Het inburgeringsbeleid is nog steeds veel te vrijblijvend. Het Vlaams Belang wil de toekenning van een permanente verblijfsvergunning naar buitenlands voorbeeld afhankelijk maken van het slagen voor een objectief inburgerings- en taalexamen. Inburgeringscursussen en inburgeringsexamens zijn bovendien nog steeds gratis. Het ‘gratisbeleid’ is afgeschaft voor Vlamingen, maar niet voor immigranten. Het Vlaams Belang wil dat de kostprijs voor de inburgeringstrajecten (€ 4.407,25 per nieuwkomer) naar buitenlands voorbeeld tenminste gedeeltelijk wordt doorgerekend aan de begunstigde. Het aanrekenen van een kostprijs zal responsabiliserend werken voor de deelnemers.