Dit jaar al meer asielaanvragen dan in 2023
Het aantal asielaanvragen voor de eerste elf maanden van 2024 ligt nu al hoger dan in 2023, 36.055 versus 35.507. “Dit land is en blijft veel te aantrekkelijk voor asielzoekers”, zegt Kamerlid Francesca Van Belleghem (Vlaams Belang). “Het vluchtelingencommissariaat moet veel meer werken met statuten van subsidiaire bescherming.”
2024 vormt het derde piekjaar op rij wat betreft het aantal asielaanvragen, en het zal het hoogste piekjaar worden sinds de grote immigratiedijkbreuk van 2015. Een opvallend verschil met 2022 en 2023 is dat België nu ook binnen Europa een aantrekkelijker eindbestemming is geworden. Terwijl in de EU in 2024 het aantal asielaanvragen daalt, neemt het bij ons toe. “Dat bewijst nog maar eens dat België een aantrekkelijk bestemmingsland vormt voor asielzoekers”, aldus Van Belleghem. Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) erkende dat op 27 november jongstleden in de commissie Binnenlandse Zaken. “We moeten een kat echter ook een kat durven te noemen, de algemene sociaaleconomische situatie in België is beter dan die in Griekenland”, stelde ze woordelijk.
“We moeten inderdaad een kat, een kat durven noemen, maar je moet vooral de kat niet bij de melk zetten”, stelt Van Belleghem. “De enige manier om de asielinstroom te doen beperken, is door ons land minder aantrekkelijk te maken voor asielzoekers. Kortom: geef de kat water, en hij zal z’n melk elders zoeken.”
“Status van subsidiair beschermde wordt opvallend weinig toegekend”
Een van de redenen waarom dit land zo aantrekkelijk is, ligt volgens het Kamerlid in het feit dat hier in amper 1,5 procent van de eindbeslissingen de status van subsidiair beschermde wordt toegekend. “Dat is opvallend laag in vergelijking met veel Europese landen. In Nederland bijvoorbeeld kreeg vorig jaar liefst 68 procent van de erkende aanvragers subsidiaire bescherming. In heel de EU ligt dat op 31 procent.”
“De verblijfsvergunning bij subsidiaire bescherming is echter veel korter: één jaar versus 5 jaar wanneer men het vluchtelingenstatuut toekent”, merkt Van Belleghem tot slot op. “Het vluchtelingencommissariaat zou veel meer moeten werken met statuten van subsidiaire bescherming, zoals de andere landen dat doen. Zo behoud je meer beslissingsmacht en controle.”
