Asielfactuur nog hoger dan algemeen verondersteld
De asielfactuur is nog veel hoger dan de federale regering vooropstelt. De regering trekt dit jaar al het historisch hoge bedrag van 703.596.000 euro uit voor de opvang, maar daar blijft het niet bij. Verschillende uitgaven zijn namelijk niet in het budget van Fedasil terug te vinden. “De belastingbetaler heeft nochtans het recht te weten wat de niet-aflatende asielstroom werkelijk kost”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas (Vlaams Belang), die de cijfers opvroeg.
Zo bijvoorbeeld zitten de juridische kosten (erelonen, deurwaarders,…) van Fedasil, goed voor een bedrag van 1.533.172 euro, een verdrievoudiging tegenover 2019, verborgen in het onderdeel ‘Werkingskosten’. Evenmin in het budget van Fedasil inbegrepen, zijn de advocatenkosten die gepaard gaan met de dwangsommenkwestie. Eén dossier kost gemiddeld bijna 300 euro, 294,80 euro om precies te zijn. “In de wetenschap dat er sinds januari vorig jaar al 6.111 veroordelingen werden uitgesproken, is dat ondertussen goed voor een bedrag van 1.801.522 euro”, aldus Pas.
“Dat plaatst de herhaalde uitspraken van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) dat ‘de mensen geen belastingen betalen om ze te zien verdwijnen aan dwangsommen alvast in een genuanceerder daglicht”, vervolgt Pas. “Immers, ook als ze niet effectief uitbetaald worden, kosten de dwangsommen de belastingbetaler geld.” Het Vlaams Belang wijst erop dat in drie gevallen dwangsommen wel degelijk werden uitbetaald, voor een bedrag van 118.100 euro, terwijl de overheid nog altijd een bedrag van liefst 276.000.000 euro boven het hoofd hangt.
“De advocatenkosten die gepaard gaan met de dwangsommenkwestie zijn ondertussen goed voor een bedrag van 1.801.522 euro”
“Nog zo’n verborgen post, of beter ‘kost’, zijn de tolk- en vertaaldiensten die Fedasil aanbiedt”, aldus nog Pas. “Volgens nog onvolledige cijfers liepen deze kosten al op tot minstens 1.318.334 euro. Dat is een verdubbeling in vijf jaar tijd. Een evolutie die gezien de aanhoudende asielstroom geenszins hoeft te verbazen.”
“Tot zover een eerste, losse greep uit kosten rechtstreeks met de asielinstroom verbonden, maar niet als dusdanig in het budget van Fedasil terug te vinden en her en der in andere begrotingsposten verborgen zitten”, besluit Pas. “Op die manier blijven ze voor de belastingbetaler onzichtbaar. Deze regering moet eindelijk klare wijn schenken. De belastingbetaler heeft het recht te weten wat de aanhoudende asielinstroom werkelijk kost.”
