Asielaanvragen pieken: ook met Theo Francken blijft België land zonder grenzen
Vandaag raakte bekend dat het aantal asielaanvragen vorige maand de hoogste stand bereikte sinds januari 2016. Deze piek is weliswaar opvallend, maar is geen op zichzelf staand feit. Deze nefaste evolutie loopt quasi parallel met de bestuursperiode van staatsecretaris Francken.
Het Vlaams Belang wees er eerder al op dat het aantal asielaanvragen al langer in een stijgende lijn zit. Zo werden in de eerste jaarhelft al 10.668 asielaanvragen ingediend, goed voor een stijging van liefst 14 procent in vergelijking met vorig jaar. Indien we juli 2018 vergelijken met juni 2018 merken we zelfs een stijging van 22 procent.
De toename van het aantal asielaanvragen in België – die zich al sinds vorig jaar aftekent – is opvallend gezien het feit dat de illegale immigratie naar Europa terugloopt. Net zoals het jongste Myria-rapport en de recente immigratiestatistiek van de Dienst Vreemdelingenzaken, tonen de cijfers van het CGVS aan dat de vele zegebulletins die deze regering regelmatig uitstuurt, niet alleen voorbarig, maar zelfs ronduit misplaatst zijn.
Er werd de afgelopen jaren hier en daar weliswaar een beperkt initiatief genomen of (vooral) aangekondigd, maar lang niet voldoende en ingrijpend genoeg om een kentering teweeg te brengen. Maatregelen die wél een impact zouden kunnen hebben - zoals een daadwerkelijke verscherping van het uitwijzingsbeleid en een verstrakking van de regels voor gezinshereniging voor erkende asielzoekers - blijven tot op heden uit.
Wie zich niet laat afleiden door het voortdurende getater, getoeter en getwitter, maar kijkt naar de feiten, kan maar tot één conclusie komen: de immigratiekranen staan nog altijd open. Ook onder het beleid van staatssecretaris Theo Francken blijkt België wat het was: een land zonder grenzen.
Barbara Pas
Fractievoorzitter in de Kamer
