Asielaanvragen blijven fors stijgen
In april 2024 registreerde de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) welgeteld 3.095 asielaanvragen. “Vorig jaar, in april 2023, waren dat er 2.053. Een enorme stijging”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas (Vlaams Belang). “En dat terwijl dit land al duizenden keren veroordeeld werd wegens het niet-verstrekken van opvang. We zitten in een asielcrisis zonder weerga, maar niemand vindt het nodig hierover te spreken.”
Het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) publiceerde de asielcijfers van april 2024. Hieruit blijkt dat de DVZ de voorbije maand 3.095 verzoekers om internationale bescherming registreerde. “Steeds opnieuw worden we met ronduit hallucinante cijfers geconfronteerd. Het staat nu al vast dat we in 2024 de kaap van 35.000 aanvragen ruim zullen overschrijden”, aldus Pas. “Maar voor Vivaldi, staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) voorop, is dat geen sein tot het nemen van ernstige maatregelen. Nog steeds wordt geen enkel werk gemaakt van het verkleinen van de instroom van niet-Europese gelukszoekers, noch van het vergroten van de uitstroom.”
“Dit is het resultaat van het non-beleid van de federale regering”
Pas gebruikt het woord ‘gelukszoekers’ heel bewust, de erkenningsgraad bedraagt volgens het CGVS 2024 amper 45,2 procent. In 2018 was dat 49,1 procent. De erkenningsgraad is het aandeel dossiers waarvoor het CGVS de vluchtelingenstatus of de subsidiaire beschermingsstatus verleende ten opzichte van het totaal aantal dossiers waarin een eindbeslissing werd genomen, waarvan de intrekkingen en de opheffingen werden afgetrokken. “De meerderheid van de asielzoekers ontvluchten hun herkomstlanden niet om veiligheidsredenen, maar louter om hun geluk te beproeven”, gaat Pas verder. “En zolang effectieve en efficiënte maatregelen om de instroom in te dammen uitblijven, zullen deze mensen massaal blijven komen.”
“De vreselijke cijfers die het CGVS maand na maand moeten publiceren, vormen het resultaat van het non-beleid van de federale regering”, merkt Pas tot slot op. “En voor het prijskaartje dat daaraan vasthangt, een asielfactuur van meer dan een miljard euro, mag de belastingbetaler opdraaien. De hardwerkende Vlamingen dus die voor deze waanzin niet gekozen hebben. Over enkele weken hebben ze eindelijk de mogelijkheid de regering de rekening hiervoor te presenteren.”
